Οι νέες (θετικές) προκλήσεις στα ελληνοτουρκικά

Το τελευταίο διάστημα και με καταλύτη τον φονικό σεισμό στη
Τουρκία, τα ελληνικά ΜΜΕ με μία κάποια κατάπληξη καταγράφουν
την αιφνίδια αλλαγή γραμμής του Ταγίπ Ερντογάν τόσο σε σχέση
με τα ελληνοτουρκικά, όσο όμως και γενικότερα αναφορικά με την
παρουσία της Τουρκίας στο διεθνές γίγνεσθαι.
Ασφαλώς, η πρώτη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης είναι
θετική –έστω και ως παθητική. Η γραμμή «αφού η Τουρκία άλλαξε
στάση, δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην ανταποκριθούμε»
σίγουρα δεν είναι εκείνη που χαράσσει εξελίξεις, ωστόσο η χώρα
μας αυτονοήτως έχει μόνο οφέλη να καταμετρήσει από την
σταθερότητα και τη νηνεμία που επικρατεί στα ελληνοτουρκικά,
έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια εντάσεων και ακραίων
προκλήσεων.
Βεβαίως, με τις τουρκικές εκλογικές να προβάλλουν ήδη στον
ορίζοντα, στις 14 Μαΐου, η πραγματικότητα είναι ότι ο Ταγίπ
Ερντογάν δεν μετέβαλε την στάση του μόνο επειδή έλαβε χώρα
στην Τουρκία ο φοβερός σεισμός. Επιπροσθέτως, οι εκλογικές
ανάγκες είναι τέτοιες για τον τούρκο πρόεδρο που όλα δείχνουν
πως το εκλογικό σώμα στη γείτονα δεν ήθελε άλλη «αναταραχή» –
ειδικά από έναν άνθρωπο που έχει κερδίσει τρία δημοψηφίσματα
και πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις με το προφίλ του εγγυητή
της «σταθερότητας».
Με άλλα λόγια, αν δει κανείς και πώς η Τουρκία κλείνει γενικότερα
όλα τα μέτωπα που είχε ανοίξει γύρω της τα προηγούμενα χρόνια,
όλα δείχνουν πως η «στροφή» της δεν είναι συγκυριακή και δεν
έχει ημερομηνία λήξης την 14 η του Μάη, ανεξαρτήτως του
αποτελέσματος των εκλογών. Με άλλα λόγια, φαντάζει πιθανό
αυτή τη στιγμή ότι ακόμη κι αν καταφέρει να κερδίσει ο Ταγίπ
Ερντογάν, θα είναι λιγότερο προκλητικός απ’ το πρόσφατο
παρελθόν και θα επιχειρήσει να θέσει την τουρκική διπλωματία σε

άλλες ράγες –πολλώ δε μάλλον αν τελικώς έχουμε πολιτική
αλλαγή στην Τουρκία με τον Κεμάλ Κιλιντσάρογλου.
Η Τουρκία, λοιπόν, έδωσε το «πράσινο φως» για ένταξη της
Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, εξομαλύνει με ταχύτητα τις σχέσεις της με
τις ΗΠΑ, έχει περάσει σε άλλη φάση τις σχέσεις της με το Ισραήλ,
ενώ καταβάλλει εργώδεις προσπάθειες να εγκαινιάσει μία περίοδο
ανέφελων σχέσεων και με την Αίγυπτο.
Όλα τούτα, λοιπόν, σηματοδοτούν ένα νέο περιβάλλον που
αναδεικνύει νέες προκλήσεις και για εμάς: η διεθνής κοινότητα δεν
αντιμετωπίζει πλέον την Άγκυρα σαν τον «διεθνή ταραξία» και,
άρα, τα επιχειρήματα της Αθήνας δεν ακούγονται πλέον τόσο
αυτονόητα –ή, τελοσπάντων, δεν μπορούν να επιβληθούν και να
προβληθούν με τρόπο αυτόματο. Η Ελλάδα οπωσδήποτε θα
βρεθεί ενώπιον πιέσεων και προτροπών για «άμβλυνση» των
θέσεών της και η ελληνική διπλωματία θα βρεθεί αντιμέτωπη με
νέες προκλήσεις: κι αυτό διότι η υποστήριξη των ελληνικών
θέσεων δε θα μπορεί να προκύπτει ως «εξ αντανακλάσεως»
αλληλεγγύη σε απροσχημάτιστες και πέραν πάσης αμφισβήτησης
απειλές, αλλά θα πρέπει να διασφαλίζεται με επιχειρήματα,
ελιγμούς, συμμαχίες.
Με άλλα λόγια, καλώς κάνουμε όλοι μας και αντιδρούμε με ένα
«ουφ» και έναν στεναγμό ανακούφισης από τότε που ο Ερντογάν
(ξανα)έγινε «άλλος άνθρωπος». Όπως, αν μετά το «ουφ» δεν
προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες, τότε μπορεί το μέλλον να
μας επιφυλάσσει ένα άλλο επιφώνημα: το «ωχ».

The post Οι νέες (θετικές) προκλήσεις στα ελληνοτουρκικά appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..