«Θα είμαστε η πρώτη εκπομπή παγκοσμίως που θα διαβάζουμε Σεραφίνο στον αέρα», μου είπε ο Σταύρος Βρανάς κι εγώ τον κοίταζα σαν εξωγήινο, τουλάχιστον.
Έγινε χαμός μ' αυτή την εκπομπή. Σπάσανε τα τηλέφωνα. Γέλια μέχρι δακρύων. Τους παρέσυρε κι ο Σταύρος με το δικό του. Ένα γέλιο κελαρυστό, γάργαρο, αυθόρμητο, τσιριχτό, που σε έκανε κι εσένα να γελάς. Το καθιερώσαμε. Κάθε Σάββατο μεσημέρι ήταν το καλύτερό μου.
Ο σπόρος είχε πέσει. Έκανε μια απογευματινή εκπομπή, με συνεντεύξεις και διάφορα θέματα, στην πορεία προστέθηκε κι ο Γιώτης Παναγιωτάς στο καστ του. Πλησίαζε το Μουντιάλ του 1998. Τελευταίος αγώνας άρχιζε στις 22:00 και τελείωνε τα μεσάνυχτα. Τότε που τελείωνε και το πρόγραμμά μας.
«Έτσι θα τον αφήσουμε τον κόσμο;» μου είπε. «Έλα να κάνουμε μια εκπομπή, αυτόν τον μήνα που θα διαρκεί το Μουντιάλ. Από 12 ως 2 το πρωί. Θα ψήσω και τον Γιώτη, να είμαστε τρεις. Ο κόσμος διψάει να μιλήσει μετά τα ματς».
Και πώς θα λεγόμαστε; Μας πήρε ώρα, αλλά το βρήκαμε. «Οι Τρεις Σωματοφύλακες». Αυτός ο μυστηριώδης Άθως, ο Γιώτης ο αποτελεσματικός Πόρθος, εγώ ο ρομαντικός Άραμης, τρομάρα μου.
Την εκπομπή αυτή δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω με δυο λέξεις. Κάποια στιγμή πρέπει να γράψω ένα σεντονάκι. Όποιος δεν έχει ακούσει, δεν θα καταλάβει. Πέρα από τα όσα μου άφησε στην ψυχή μου τους μήνες που κράτησε, με έκανε να εκτιμήσω και την ψυχή των άλλων δύο συνοδοιπόρων (και του Ντ' Αρτανιάν ηχολήπτη, τότε, Δημήτρης Ιωσηφίδης). Στιγμές απίθανες. Τι να πρωτοθυμηθείς...Με κατέκλυσαν αυτές οι μνήμες το πρωί, όταν έμαθα ότι ο Σταύρος μας, ο Άθως μας, πέταξε ξαφνικά από κοντά μας το βράδυ τής Κυριακής. Καρδιά. Μεγάλη είχε, που χωρούσε πολλά, αλλά δεν άντεξε.
Είχαμε χαθεί. Αυτή η πόρνη η δουλειά αυτά έχει. Γίνεσαι αδελφός με κάποιον, μετά ακολουθείς διαφορετικούς δρόμους, τον προσπερνάς. Συναντιέσαι σε κανένα χαρμόσυνο ή δυσάρεστο γεγονός, σε εκλογές, σε τραπέζια reunion που είναι της μόδας τελευταία, σε κηδείες...
Καλό ταξίδι Άθω. Ετοίμασέ μας το στούντιο εκεί πάνω, ζέστανε και τον «κόσμο» με την ψυχούλα σου.
Θερμά συλλυπητήρια στην Έλενα Σολωμού και στην οικογένειά του.
** Ο Αργύρης Παγαρτάνης αποχαιρετά με αυτήν την ανάρτηση έναν αγαπημένο συνάδελφο, μια «μεγάλη καρδιά που χωρούσε πολλά», έναν αξέχαστο συνοδοιπόρο στα δημοσιογραφικά γραφεία, τον αγαπημένο Σταύρο Βρανά που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το βράδυ της Κυριακής, «εγκαταλείποντας» την επίσης συνάδελφο Έλενα Σολωμού και τα δυο αγόρια τους.
** Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το μακρινό καλοκαίρι του 1985. Ο Σταύρος Βρανάς παίρνει συνέντευξη για την Αθλητική Ηχώ από τον Στράτο Αποστολάκη που μόλις είχε μεταγραφεί στον Ολυμπιακό από τον Παναιτωλικό. Τη φωτογραφία δημοσίευσε ο Γιώργος Σπανουδάκης στη σελίδα του και στο fb. Η ίδια και στη σελίδα «Αθλητική ΗΧΩ 1945-2008».
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.