Το ζήτημα, όμως, που απασχολεί πολλούς προοδευτικούς Αμερικανούς και όχι μόνο, είναι πόσα «αυγά» είναι στ' αλήθεια αποφασισμένη να σπάσει η 60χρονη σήμερα Κάμαλα εάν το 2025 τη βρει στρογγυλοκαθισμένη στο Οβάλ Γραφείο, δηλαδή πόσο αδιαπραγμάτευτα θα στηρίξει μια σειρά θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες που δύσκολα θα χωρέσουν ακέραια στην «ξανά μανά Μεγάλη Αμερική» που υπόσχεται ο Τραμπ ςή αν θα «νερώσει» αρκετά το κρασί τη ώστε να προσεταιριστεί ευρύτερα κοινά και ομάδες συμφερόντων.
Ας δούμε, ωστόσο, ποια σημεία προβληματίζουν ακόμα και ανθρώπους που θα την ψήφιζαν και τα οποία έχουν αποτελέσει και στο παρελθόν αφορμή να της γίνει κριτική «από αριστερά».
«Η δουλειά ενός προοδευτικού εισαγγελέα είναι να φροντίζει για τους παραγνωρισμένους, να μιλάει για εκείνους των οποίων η φωνή δεν ακούγεται, να βλέπει και να αντιμετωπίζει τις αιτίες του εγκλήματος, όχι μόνο τις συνέπειές του, να ρίχνει φως στην ανισότητα και την αδικία. Δεν χρειάζονται όλοι τιμωρία, αυτό που χρειάζονται πολλοί, ξεκάθαρα, είναι βοήθεια», δήλωνε το 2016 στους «New York Times». Ως εισαγγελέας είχε, εντούτοις, απειλήσει με ποινική δίωξη τους γονείς των μαθητών που έκαναν κοπάνες συστηματικά, είχε επίσης υπερασπιστεί τη θανατική ποινή και την καταβολή εγγύησης σε μετρητά.
Κατηγορήθηκε, επιπλέον, ότι άργησε να πάρει πολιτικές θέσεις σε θέματα ποινικής δικαιοσύνης σε μια περίοδο που μια σειρά προοδευτικοί συνάδελφοί της εξελέγησαν έχοντας υποσχεθεί να μειώσουν τις ποινές ή να αποποινικοποιήσουν αδικήματα που σχετίζονται με τη χρήση ουσιών, να επανεξετάσουν το ζήτημα των εγγυήσεων σε μετρητά και, στον απόηχο του κινήματος Black Lives Matter, να γίνουν αυστηρότεροι σε θέματα αστυνομικής βίας.
Παρότι ως αντιπρόεδρος είχε υπερασπιστεί την αξία της δημόσιας υγείας και του προγράμματος Medicare For All –είχε μάλιστα τρέξει μια σειρά δράσεις την εποχή της πανδημίας–, της καταλογίζουν ότι είχε ταυτόχρονα ανοίξει διάφορα «παραθυράκια» που ευνοούσαν τις ιδιωτικές κλινικές και τους ιδιώτες γιατρούς. Στα «συν» της είναι, ωστόσο, ότι ήταν και παραμένει σταθερά υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση.
Πίεσε μεν για τη δημιουργία προγραμμάτων που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν δουλειά αντί να φυλακίζονται για μικροπαραβάσεις, υπήρξαν όμως περιπτώσεις που το γραφείο της επέμεινε να παραμείνουν κάποιοι κρατούμενοι στη φυλακή ακόμη και όταν είχαν καταδικαστεί για δευτερεύοντα αδικήματα ή υπήρχαν ισχυρές αποδείξεις για την αθωότητά τους, κι αυτό σε μια Πολιτεία όπως η Καλιφόρνια, με μεγάλο πρόβλημα υπερπληθυσμού στις φυλακές.
Διαβάστε εδώ τη συνέχεια της ανάλυσης του Θοδωρή Αντωνόπουλου στο lifo.gr
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.