Σε μια από τις ιστορίες η Σατσούκι, γιατρός ενδοκρινολόγος, σπουδαία ερευνήτρια σε θέματα τού θυρεοειδή αδένα, ταξιδεύει στην Μπανγκόκ για ένα διεθνές ιατρικό συνέδριο. Σοφέρ της για τις μετακινήσεις είναι ο Νίμιτ, ένας ο ευγενικός επαγγελματίας, τυπικός, άψογος σε ντύσιμο και συμπεριφορά, που οδηγεί την πολυτελή Μερσεντές την οποία της είχαν διαθέσει. Σε μια μεγάλη διαδρομή (από την Μπάνγκογκ σε μια άλλη περιοχή της Ταϊλάνδης) συζητάει μαζί της. Την ρωτάει αν στο Κόμπε ζούσε κάποιος δικός της. «Όχι» του απαντά, αλλά λέει ψέματα. Γιατί στο Κόμπε ζούσε ο πρώην άντρας της τον οποίο μισούσε. Ένας από τους λόγους του μίσους της, ήταν επειδή δεν την άφηνε να βάζει τζαζ μουσική στο μεγάλο στερεοφωνικό του σπιτιού τους ‐της επέτρεπε μόνο όπερα! Ο Νίμιτ της απεκάλυπτε τις σκέψεις του για τον σεισμό:
«Παράξενα και μυστηριώδη πράγματα όμως οι σεισμοί –δεν είν' έτσι; Θεωρούμε δεδομένο ότι η γη κάτω από τα πόδια μας είναι στέρεα κι ακίνητη. Λέμε μάλιστα για τους ανθρώπους, "αυτός είναι προσγειωμένος" ή "πατάει γερά στη γη". Και ξαφνικά μια μέρα βλέπουμε ότι αυτό δεν είν' αλήθεια. Η γη, τα βράχια, που υποτίθεται πως είναι τόσο συμπαγή, απ' τη μια στιγμή στην άλλη γίνονται μαλακά σαν πολτός. Το άκουσα στις ειδήσεις στην τηλεόραση: "ρευστοποίηση" το λένε, νομίζω. Ευτυχώς, εδώ στην Ταϊλάνδη σπάνια έχουμε σεισμούς».
» Νανουρισμένη στο πίσω κάθισμα η Σατσούκι έκλεισε τα μάτια και συγκεντρώθηκε στο παίξιμο του Erroll Garner. Ναι, σκέφτηκε, εκείνος ζούσε στο Κόμπε. Εύχομαι να τον είχε κάνει λιώμα κάτι μεγάλο και βαρύ. Ή να τον κατάπιε η ρευστοποιημένη γη. Τόσα χρόνια, μόνο αυτό ήθελα».
@@@@@
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.