Το αρχείο τους περιέχει περίπου 2.000 γραμμένες και ενημερωμένες, περιμένοντας απλώς να φύγουν από τη ζωή οι αναφερόμενοι σε αυτές - Ποιος και πώς ανήγαγε το είδος στην κατηγορία της τέχνης***
Όταν πέθανε ο σπουδαίος Αμερικανός μυθιστοριογράφος Τζον Μπαρθ τον περασμένο Απρίλιο, η νεκρολογία που δημοσίευσαν οι New York Times ήταν υπογεγραμμένη από δύο συντάκτες, τον Ντουάιτ Γκάρνερ, επιφανή κριτικό της λογοτεχνίας, και τον Μάικλ Τ. Κάουφμαν, ο οποίος, όπως διευκρινίζεται σε μια υποσημείωση, είχε πεθάνει το 2010 – με άλλα λόγια, 14 χρόνια πριν από τον ίδιο τον Μπαρθ.
Ο Κάουφμαν είχε γράψει αυτό που είναι γνωστό στη δημοσιογραφική ορολογία των Times ως «προληπτική νεκρολογία». Η αποστολή του Γκάρνερ ήταν να ολοκληρώσει αυτό που είχε ετοιμάσει ο Κάουφμαν. Το καλύτερο προφίλ όμως που γράφτηκε ποτέ για έναν συγγραφέα νεκρολογιών
είναι ίσως ένα κείμενο με τίτλο Mr. Bad News («Ο κύριος Άσχημα Νέα»), που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Esquire το 1966 από τον διάσημο αρθρογράφο και συγγραφέα και εκ των πρωτοπόρων της Νέας Δημοσιογραφίας, Γκέι Ταλέζε.Στο κομμάτι του ο Ταλέζε αναφέρει ότι το «νεκροτομείο» των New York Times –όπως αποκαλεί το τμήμα των νεκρολογιών– περιέχει στο αρχείο του περίπου 2.000 προληπτικές ή προκαταβολικές νεκρολογίες, όλες δεόντως γραμμένες και ενημερωμένες, περιμένοντας απλώς να φύγει από τη ζωή ο περί ου ο λόγος, ώστε να προστεθούν οι συνθήκες του θανάτου του.
Ο «κύριος Άσχημα Νέα» ήταν ο Άλντεν Γουίτμαν, συγγραφέας τουλάχιστον μισής χιλιάδας νεκρολογιών για μερικούς από τους πιο διάσημους ανθρώπους της εποχής του. Ο Γουίτμαν πέθανε ξαφνικά το 1990 σε ηλικία 76 ετών στο ξενοδοχείο Paris στο Μόντε Κάρλο, όπου είχε πάει με τη σύζυγό του, Τζόαν, για να γιορτάσουν τα 70ά γενέθλια ενός συναδέλφου των Times, κριτικού γαστρονομίας.
Tο μεγαλύτερο προσόν και η πιο σημαντική κληρονομιά του Γουίτμαν ήταν ότι ανήγαγε το ταπεινό ως τότε είδος των νεκρολογιών στην κατηγορία της τέχνης. Το πιο εντυπωσιακό στην τολμηρή τεχνική που ανέπτυξε ο Γουίτμαν ήταν η πρακτική να παίρνει συνέντευξη από το «υποκείμενο» της νεκρολογίας ενώ ήταν εν ζωή: ζητούσε συνέντευξη μέσω επιστολής και, παραδόξως, κάποιοι από τους «μελλοθάνατους» συμφωνούσαν. Η ιδέα, όπως εξηγούσε ο Γουίτμαν στις εισαγωγές των δύο συλλογών με τις νεκρολογίες του που έχουν κυκλοφορήσει, ήταν να φτάσει στα βάθη της προσωπικότητας του χαρακτήρα, κάτι που είναι εφικτό μόνο σε μια συζήτηση {...}
Διαβάστε εδώ, στο lifo.gr, τη συνέχεια του εξαιρετικού θέματος που, όπως διευκρινίζεται, γράφτηκε με στοιχεία από την El Pais - Ποιοι στο παρελθόν έχουν δεχτεί να δώσουν στοιχεία για τη νεκρολογία τους - Ποιοι ζώντες έχουν... νεκρολογηθεί ήδη.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.