Ο ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΓΑΡΤΑΝΗΣ ΣΚΙΑΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΛΙΓΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ – ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΣΟ ΞΕΝΗ Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΥΣΩΔΗ ΧΩΡΟ, ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ
«Μητέρα, δεν μπορώ να τραγουδήσω. Στο παρεκκλήσι της καρδιάς μου τα ψαλτήρια καίγονται». Στίχος-σπαραγμός του μεγάλου Βλαντιμίρ Μαγιακόσφκι. Έτσι είχε ξεκινήσει ο Χρίστος
Χαραλαμπόπουλος την εκπομπή που έκανε στον Σπορ Fm, τρεις μέρες μετά την τραγωδία του Εξπρές Σάμινα, η οποία είχε συμπέσει με μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Μαγιακόφσκι σ' ένα αθλητικό ραδιόφωνο; Που ακόμα και στο Πρώτο πρόγραμμα της ΕΡΑ αμφιβάλλω αν έχει ακουστεί ποτέ. Αυτός ήταν ο Χρίστος. Ένας άνθρωπος με παιδεία και μόρφωση, που επέλεξε ανάμεσα στα άλλα αμέτρητα ταλέντα και ενδιαφέροντά του να υπηρετήσει και την αθλητική δημοσιογραφία. Χωρίς απαξίωση, χωρίς σνομπισμό. Με μια αξιοπρέπεια κι έναν επαγγελματισμό που μοιάζει σήμερα τόσο ξένος σ' αυτόν τον δυσώδη, όπως κατάντησε, χώρο...
Ένας άνθρωπος που όταν τον γνώριζες και καταλάβαινες πόσο σε βάθος γνώριζε τα θέματα του ενδιαφέροντός του, θα μπορούσες να τον φανταστείς σε δεκάδες θέσεις και πόστα. Θεολογία θες; Μουσική θες; Διπλωματία-διεθνείς σχέσεις θες; Πολιτική θες; Για όλα είχε ξεκάθαρη γνώμη. Βασισμένη σε τεκμήρια, που του πρόσφερε η πολύπλευρη μόρφωσή του. Χωρίς δασκαλίστικο τόνο, χωρίς ξυπνητζίδικη διάθεση, χωρίς να κάνει φιγούρα. Όπως κάλλιστα θα μπορούσε. Όπως θα' καναν δεκάδες, εκατοντάδες άλλοι στη θέση του, τώρα που το καλοσκέφτομαι.
Η αθλητική δημοσιογραφία χρωστάει μια βαθιά υπόκλιση στον Χρίστο. Που δεν την απαξίωσε, αλλά την υπηρέτησε και της έδωσε λίγη από τη λάμψη της προσωπικότητάς του.
Σε μια εποχή του «δεν πέρασα στις Πανελλήνιες» ή «πέρασα σε ένα παλιο-ΤΕΙ, δεν πάω» και «τι μ' αρέσει, η μπάλα, έχω και κασκόλ, και διαρκείας στην 3/4/7/13/21, άρα θα γίνω αθλητικός δημοσιογράφος», παραδείγματα σαν αυτό του Χρίστου, που επέλεξε (και) αυτό το μετερίζι ανάμεσα στις άλλες δέκα καριέρες που ανοίχθηκαν μπροστά του, οφείλουμε να τα θυμόμαστε και να τα τιμούμε πάντα.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του.
Υ.Γ. Σε προσωπικό επίπεδο, τις συζητήσεις μας, το χρόνο που αφιέρωσε για μένα, τις «οδηγίες» του, ακόμα και την κατσάδα του, τα κρατάω μέσα μου σαν διαμάντια. Για τον καιρό που (ελπίζω) θα ανταμώσουμε, σε άλλη διάσταση.
** Το κείμενο του Αργύρη Παγαρτάνη δημοσιεύτηκε στη σελίδα του, στο fb.
«Μητέρα, δεν μπορώ να τραγουδήσω. Στο παρεκκλήσι της καρδιάς μου τα ψαλτήρια καίγονται». Στίχος-σπαραγμός του μεγάλου Βλαντιμίρ Μαγιακόσφκι. Έτσι είχε ξεκινήσει ο Χρίστος
Χαραλαμπόπουλος την εκπομπή που έκανε στον Σπορ Fm, τρεις μέρες μετά την τραγωδία του Εξπρές Σάμινα, η οποία είχε συμπέσει με μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Μαγιακόφσκι σ' ένα αθλητικό ραδιόφωνο; Που ακόμα και στο Πρώτο πρόγραμμα της ΕΡΑ αμφιβάλλω αν έχει ακουστεί ποτέ. Αυτός ήταν ο Χρίστος. Ένας άνθρωπος με παιδεία και μόρφωση, που επέλεξε ανάμεσα στα άλλα αμέτρητα ταλέντα και ενδιαφέροντά του να υπηρετήσει και την αθλητική δημοσιογραφία. Χωρίς απαξίωση, χωρίς σνομπισμό. Με μια αξιοπρέπεια κι έναν επαγγελματισμό που μοιάζει σήμερα τόσο ξένος σ' αυτόν τον δυσώδη, όπως κατάντησε, χώρο...
Ένας άνθρωπος που όταν τον γνώριζες και καταλάβαινες πόσο σε βάθος γνώριζε τα θέματα του ενδιαφέροντός του, θα μπορούσες να τον φανταστείς σε δεκάδες θέσεις και πόστα. Θεολογία θες; Μουσική θες; Διπλωματία-διεθνείς σχέσεις θες; Πολιτική θες; Για όλα είχε ξεκάθαρη γνώμη. Βασισμένη σε τεκμήρια, που του πρόσφερε η πολύπλευρη μόρφωσή του. Χωρίς δασκαλίστικο τόνο, χωρίς ξυπνητζίδικη διάθεση, χωρίς να κάνει φιγούρα. Όπως κάλλιστα θα μπορούσε. Όπως θα' καναν δεκάδες, εκατοντάδες άλλοι στη θέση του, τώρα που το καλοσκέφτομαι.
Η αθλητική δημοσιογραφία χρωστάει μια βαθιά υπόκλιση στον Χρίστο. Που δεν την απαξίωσε, αλλά την υπηρέτησε και της έδωσε λίγη από τη λάμψη της προσωπικότητάς του.
Σε μια εποχή του «δεν πέρασα στις Πανελλήνιες» ή «πέρασα σε ένα παλιο-ΤΕΙ, δεν πάω» και «τι μ' αρέσει, η μπάλα, έχω και κασκόλ, και διαρκείας στην 3/4/7/13/21, άρα θα γίνω αθλητικός δημοσιογράφος», παραδείγματα σαν αυτό του Χρίστου, που επέλεξε (και) αυτό το μετερίζι ανάμεσα στις άλλες δέκα καριέρες που ανοίχθηκαν μπροστά του, οφείλουμε να τα θυμόμαστε και να τα τιμούμε πάντα.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του.
Υ.Γ. Σε προσωπικό επίπεδο, τις συζητήσεις μας, το χρόνο που αφιέρωσε για μένα, τις «οδηγίες» του, ακόμα και την κατσάδα του, τα κρατάω μέσα μου σαν διαμάντια. Για τον καιρό που (ελπίζω) θα ανταμώσουμε, σε άλλη διάσταση.
** Το κείμενο του Αργύρη Παγαρτάνη δημοσιεύτηκε στη σελίδα του, στο fb.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.