Η 12η Οκτωβρίου είναι για την Αθήνα μια σπουδαία ιστορική επέτειος, αλλά ελάχιστοι τη γνωρίζουν. Αν γίνει ένα γκάλοπ στους δρόμους θα είχε αξία να δούμε σε ποσοστά το μέγεθος της άγνοιάς μας. Και αν ψάχναμε στα προγράμματα τηλεοπτικών καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε ποια και ποιοι είχαν ένα ελάχιστο έστω αφιέρωμα στην επέτειο της 12ης Οκτωβρίου 1944, ημέρα που ελευθερώθηκε η Αθήνα από τους Γερμανούς και άρχισε η αποχώρηση του στρατού Κατοχής από την πόλη.
Η έκπληξη της αναφοράς στην επέτειο ήρθε από τη Φωνή της Ελλάδας της ΕΡΤ. Το μεσημέρι της Πέμπτης πέσαμε τυχαία στη συχνότητα που είναι χρεωμένη στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου. Λοιπόν:
■ Εκπομπή της Φούλης Ζαβιτσιάνου
■ Καλεσμένος ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης.
■ Έκπληξη το περιεχόμενο της εκπομπής που έκλεισε με ένα αντάρτικο τραγούδι, το «Ήρωες», τραγουδισμένο από την σπάνια φωνή, μια σπάνιας καλλιτεχνικής αξίας, της αξέχαστης Μαρίας Δημητριάδη.
«Πώς είναι δυνατόν να μη γιορτάζουμε την απελευθέρωση της Αθήνας όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες;» ήταν το εύλογο ερώτημα της παρουσιάστριας.
Η απάντηση ήρθε χωρίς δισταγμό από τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη, μέσα από τη δημόσια ραδιοφωνική συχνότητα:
«Εμείς έχουμε την ιδιαιτερότητα ότι μετά την απελευθέρωση υπήρξαν τα Δεκεμβριανά και λίγο μετά ο Εμφύλιος. Επειδή το ΕΑΜ, η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση, ήταν από την πλευρά των ηττημένων, δεν γινόταν ποτέ λόγος για την απελευθέρωση. Γιατί μιλώντας για την απελευθέρωση πρέπει να πεις και ποιος απελευθέρωσε τη χώρα. Γι' αυτό για πολλά χρόνια το ΕΑΜ και ο αντιστασιακές του οργανώσεις ήταν απαγορευμένη λέξη, τουλάχιστον ως την πτώση της χούντας. Έτσι υπήρχε μια σιωπή γύρω από το κομμάτι της απελευθέρωσης».
Οι αναφορές του Μενέλαου Χαραλαμπίδη για την Αντίσταση ήταν αρκετές, παρά το περιορισμένο του χρόνου, και σημαντικές. Ανάμεσα στα άλλα ο ιστορικός ξεχώρισε τρεις ομάδες του πληθυσμού που πρόσφεραν στην Αντίσταση. Ήταν η νεολαία, δηλαδή άνθρωποι 18 έως 27 χρόνων, η πολύ σημαντική προσφορά τών γυναικών και η εντυπωσιακή συμμετοχή των Μικρασιατών προσφύγων του 1922 σε όλη την Ελλάδα αλλά ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
«Στην Ελλάδα είχαμε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα πανευρωπαϊκά και αυτό κάνει ακόμα χειρότερη τη σιωπή που υπάρχει δυστυχώς ακόμη και σήμερα γύρω από το ελληνικό αντιστασιακό κίνημα» είπε ο ιστορικός.
Η εκπομπή έκλεισε ακούγοντας από τη Μαρία Δημητριάδη: «Ήρωες άπαρτα βουνά/ Ήρωες με δώδεκα ζωές/ Κάστρα του Ολύμπου/ Και του Παρνασσού φαντάσματα/ Ήρωες μεσ’ στα χαλάσματα».
Είναι αλήθεια ότι μας ξάφνιασε η Φωνή της Ελλάδας. Ευχάριστα…
Η έκπληξη της αναφοράς στην επέτειο ήρθε από τη Φωνή της Ελλάδας της ΕΡΤ. Το μεσημέρι της Πέμπτης πέσαμε τυχαία στη συχνότητα που είναι χρεωμένη στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου. Λοιπόν:
■ Εκπομπή της Φούλης Ζαβιτσιάνου
■ Καλεσμένος ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης.
■ Έκπληξη το περιεχόμενο της εκπομπής που έκλεισε με ένα αντάρτικο τραγούδι, το «Ήρωες», τραγουδισμένο από την σπάνια φωνή, μια σπάνιας καλλιτεχνικής αξίας, της αξέχαστης Μαρίας Δημητριάδη.
«Πώς είναι δυνατόν να μη γιορτάζουμε την απελευθέρωση της Αθήνας όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες;» ήταν το εύλογο ερώτημα της παρουσιάστριας.
Η απάντηση ήρθε χωρίς δισταγμό από τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη, μέσα από τη δημόσια ραδιοφωνική συχνότητα:
«Εμείς έχουμε την ιδιαιτερότητα ότι μετά την απελευθέρωση υπήρξαν τα Δεκεμβριανά και λίγο μετά ο Εμφύλιος. Επειδή το ΕΑΜ, η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση, ήταν από την πλευρά των ηττημένων, δεν γινόταν ποτέ λόγος για την απελευθέρωση. Γιατί μιλώντας για την απελευθέρωση πρέπει να πεις και ποιος απελευθέρωσε τη χώρα. Γι' αυτό για πολλά χρόνια το ΕΑΜ και ο αντιστασιακές του οργανώσεις ήταν απαγορευμένη λέξη, τουλάχιστον ως την πτώση της χούντας. Έτσι υπήρχε μια σιωπή γύρω από το κομμάτι της απελευθέρωσης».
Οι αναφορές του Μενέλαου Χαραλαμπίδη για την Αντίσταση ήταν αρκετές, παρά το περιορισμένο του χρόνου, και σημαντικές. Ανάμεσα στα άλλα ο ιστορικός ξεχώρισε τρεις ομάδες του πληθυσμού που πρόσφεραν στην Αντίσταση. Ήταν η νεολαία, δηλαδή άνθρωποι 18 έως 27 χρόνων, η πολύ σημαντική προσφορά τών γυναικών και η εντυπωσιακή συμμετοχή των Μικρασιατών προσφύγων του 1922 σε όλη την Ελλάδα αλλά ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
«Στην Ελλάδα είχαμε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα πανευρωπαϊκά και αυτό κάνει ακόμα χειρότερη τη σιωπή που υπάρχει δυστυχώς ακόμη και σήμερα γύρω από το ελληνικό αντιστασιακό κίνημα» είπε ο ιστορικός.
Η εκπομπή έκλεισε ακούγοντας από τη Μαρία Δημητριάδη: «Ήρωες άπαρτα βουνά/ Ήρωες με δώδεκα ζωές/ Κάστρα του Ολύμπου/ Και του Παρνασσού φαντάσματα/ Ήρωες μεσ’ στα χαλάσματα».
Είναι αλήθεια ότι μας ξάφνιασε η Φωνή της Ελλάδας. Ευχάριστα…
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.