Για ακόμη μία φορά η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι απούσα διπλωματικά από μία μεγάλη σύρραξη. Απούσα στο κομμάτι της διπλωματικής κινητικότητας και της ανάληψης πρωτοβουλιών επίλυσης της σύγκρουσης, απούσα από το κομμάτι της επεξεργασίας θέσεων για την διασφάλιση της προστασίας των αμάχων και του «ανοίγματος» διαδρόμων ανθρωπιστικής προστασίας. Απούσα από όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, εγκλωβισμένη σε μία σειρά συγκρουσιακών διακρατικών συμφερόντων που δεν της επιτρέπουν να αναλάβει έναν ρόλο μεσολαβητικό, έναν ρόλο που θα συμβάλλει στον τερματισμό των συγκρούσεων και του θανάτου τόσων ανθρώπων.
Η πρώτη και τελευταία απόπειρα εμπλοκής της ΕΕ στη σύγκρουση Ισραήλ και Παλαιστίνης, της άλλοτε Ευρωπαϊκής Κοινότητας για την ακρίβεια, ήταν πίσω στη δεκαετία του 1970, με τη «Διακήρυξη της Βενετίας» έπειτα από πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου Ζισκάρ Ντεστέν. Έκτοτε υπήρξαν μονομερείς ενέργειες εμπλοκής, όπως το 1982 και το 1984, πουν είχαν ως προμετωπίδα το στρατιωτικό σκέλος κι όχι τις διπλωματικές πρωτοβουλίες.
Η ΕΕ απέχει από τις μεγάλες, αρνητικές εξελίξεις στην περιοχή, τη στιγμή μάλιστα που περιφερειακοί δρώντες δεν επιδιώκουν σε καμία περίπτωση να δώσουν λύση στα αδιέξοδα, αντίθετα στοχεύουν στον πολλαπλασιασμό των προβλημάτων. Η εικόνα της διπλωματικής απουσίας της ΕΕ από τη Μέση Ανατολή είναι αποκαρδιωτική, ιδιαίτερα όταν η Ρωσία έχει επιστρέψει ποικιλοτρόπως στη Συρία, όταν οι σχέσεις ΗΠΑ και Ιράν βρίσκονται στο ναδίρ, όταν το Πεκίνο δεν στοχεύει στην αναζήτηση διπλωματικών λύσεων.
Η γεωπολιτική ανάγνωση των γεγονότων απαιτεί εγρήγορση και ευελιξία, ιδιαίτερα όταν διακυβεύονται οι ζωές ανθρώπων και είναι ορατός ο κίνδυνος διάχυσης της σύγκρουσης στην ευρύτερη γεωγραφική ζώνη της Μέσης Ανατολής. Ας μην ξεχνάμε ότι η σοβούσα κρίση στο Μεσανατολικό δεν αφορά μόνο την Παλαιστίνη και το Ισραήλ, αλλά βάζει στο κάδρο και το Ιράν, και τη Συρία και την Αίγυπτο, με την Τουρκία και τα κράτη του Περσικού Κόλπου να έχουν επίσης λόγο να εμπλακούν πολιτικά και δυνάμει στρατιωτικά σε μία εμπόλεμη σύρραξη. Η Μέση Ανατολή είναι μία από τις πιο επικίνδυνες περιφερειακές ζώνες παγκοσμίως και πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος να ξεφύγουν τα πράγματα. Όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει σήμερα.
Μια ευρωπαϊκή πολιτική για τη Μέση Ανατολή θα προϋπέθετε τον τερματισμό της σύγκρουσης και την άσκηση πιέσεων σε Χαμάς και Τελ Αβίβ να σεβαστούν το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι. Μέσα σε αυτό το σύνθετο μονοπάτι, ελλείψει ενός ενεργού ρόλου της ΕΕ, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης θα πρέπει να κινείται στοχευμένα στην αναζήτησή λύσεων και στην πίεση για κατάπαυση του πυρός και σε καμία περίπτωση στη βιαστική υποστήριξη πολεμικών ενεργειών που στοιχίζουν τη ζωή σε πολλές εκατοντάδες ανθρώπους. Αυτό θα έπρεπε να ήταν και να είναι για τη συνέχεια η προτεραιότητα για την κυβέρνηση, χωρίς βιασύνες και διπλωματικές ακροβασίες που βάζουν σε κίνδυνο και την ίδια την ασφάλεια της χώρας μας.
(Ο Γιώργος Μπαλάφας είναι συντονιστής του τμήματος Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και περιφερειακός σύμβουλος Βορείου Τομέα Αθηνών)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.