Δεν ξέρουμε κατά πόσον θα μπορούσε η νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να ανταποκρίνεται στον όρο «πολύχρωμη», που επαγγελλόταν προεκλογικά ο πρωθυπουργός.
Οι 158 έδρες, αντί των 170 ή και 180 που προσδοκούσαν κάποιοι υπερενθουσιώδεις, όπως ο κ. Γεωργιάδης, προφανώς και επέδρασαν στις τελικές επιλογές και τη σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος.
Πάντως, αν και ο όρος δεν έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν, εν τούτοις το στοιχείο της ευρύτητας, πέραν των στενών κομματικών ορίων, χαρακτήρισε τις επιλογές και προκατόχων του κ. Μητσοτάκη, σε μονοκομματικά, εννοείται, κυβερνητικά σχήματα.
Μια τέτοια «πολυχρωμία» επί παραδείγματι χαρακτήρισε την κυβέρνηση που σχημάτισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον Μάιο του 1978, λίγους μήνες μετά τη δεύτερη εκλογική του νίκη, τον Νοέμβριο του 1977.
Σε αυτήν ενέταξε δύο σημαντικές προσωπικότητες από τον κεντρογενή χώρο, όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος. Κάτι ανάλογο είχε πράξει και στην πρώτη κυβέρνηση, που είχε σχηματίσει ως κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός, τον Νοέμβριο του 1974, με επιλογές όπως ο παλιός κεντρώος Κωνσταντίνος Στεφανάκης, για το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσαμε να εντάξουμε και τον Τάκη Λαμπρία, που ανέλαβε υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ως ένα πρόσωπο που είχε συνδεθεί προσωπικά με τον τότε πρωθυπουργό, στα χρόνια της δικτατορίας, χωρίς όμως προηγούμενη πολιτική δράση και κομματική αναφορά.
Γενικότερα, πρέπει να αναγνωριστεί στον «πατριάρχη» της μεταπολεμικής δεξιάς, ότι έκανε επιλογές και για την κυβέρνησή του, όπως και τον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό, με «υπερκομματικά» κριτήρια, έξω από το πλαίσιο της κομματικής και κοινοβουλευτικής ένταξης.
Ενδεικτικά αναφέρουμε, περιοριζόμενοι στη μεταπολιτευτική περίοδο, τον ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Τρυπάνη, που ανέλαβε υπουργός Πολιτισμού, στην ίδια κυβέρνηση, ή τους καθηγητές Παναγιώτη Ζέπο και Ιπποκράτη Ιορδάνογλου.
Αλλά και ο Ανδρέας Παπανδρέου, πέρα και ανεξάρτητα από τη «σκληρότητα», στη ρητορική του κατά της δεξιάς, στη στελέχωση των κυβερνήσεών του, ξεπερνούσε τα κομματικά στεγανά και έκανε επιλογές με ευρύτερα κριτήρια, κατά βάση τεχνοκρατικά.
Τέτοια επιλογή ήταν, σε εκείνη τη φάση, ο Γεράσιμος Αρσένης, ως «τσάρος» της Οικονομίας, σε εποχή που δεν είχε καμία οργανική σύνδεση με το ΠΑΣΟΚ.
Στην πρώτη μάλιστα «κυβέρνηση της Αλλαγής», ο τότε πρωθυπουργός χρησιμοποίησε σε κυβερνητική θέση, ως υφυπουργό Εξωτερικών με αρμοδιότητα τα θέματα ένταξης στην τότε ΕΟΚ, τον καθηγητή Γρηγόρη Βάρφη, που είχε αντίστοιχη αρμοδιότητα και στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή!
Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και περιπτώσεις όπως των καθηγητών Δημήτρη Κουλουριάνου, Κωστή Βαΐτσου, Παναγιώτη Ρουμελιώτη ή του τραπεζίτη Θεόδωρου Καρατζά.
Ακόμη ευρύτερα και πιο τολμηρά ήταν τα ανοίγματα, στη δεκαετία του ‘90.
The post Πολύχρωμες κυβερνήσεις appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.