Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΝΑ
Είναι δυνατό να θεωρούμε ότι υπάρχει «δίκαιο του πολέμου»;
Ότι μπορεί να τεθούν κανόνες και όρια; Πότε ένας πόλεμος ή μια μορφή πολέμου, έστω, αξιολογείται ως δίκαιη, υπό ποιες προϋποθέσεις και με ποια μέσα στη διεξαγωγή του μπορεί να θεωρηθούν επιτρεπτά;
Αυτά τα ερωτήματα έθετε ο εξαίρετος διανοητής Παναγιώτης Σωτήρης, σε χθεσινό του άρθρο, στα ΝΕΑ, χωρίς να μπορεί να φανταστεί ότι την ώρα που θα διαβαζόταν η ανάλυσή του, ένα αδιανόητο έγκλημα, χωρίς άλλο επιθετικό προσδιορισμό, θα καθιστούσε άνευ νοήματος, οποιαδήποτε τέτοιου τύπου ανάλυση.
Ότι, εν τέλει, ο πόλεμος, όπως και η βία, ακόμη και αν έχει ως βάση του, το πιο δίκαιο αίτημα, χάνει την όποια νομιμοποίησή του, όταν το «φωτιά και τσεκούρι» είναι αυτό που κυριαρχεί. Το είδαμε άλλωστε και στην Ουκρανία, ότι οποιαδήποτε προσπάθεια οριοθέτησης, είναι μάταιη, ότι κανένα «χειρουργικό πλήγμα», από τα πιο εξελιγμένα οπλικά συστήματα δεν είναι ικανό να διασφαλίσει ότι θα πληγούν αυστηρά και μόνο στρατιωτικοί στόχοι και θα «εξαιρεθούν» με κάποιο μαγικό τρόπο, οι άμαχοι.
Δεν έχει νόημα αυτή τη στιγμή να εξετάσει κανείς, με βάση τα τεχνικά δεδομένα, από πού προήλθε το δολοφονικό πλήγμα. Το ότι και οι δυο πλευρές, επιχειρούν να αποποιηθούν την ευθύνη, δείχνει πως όλοι κατανοούν, το μέγεθος του εγκλήματος.
Δίνουν δε και μια αποστομωτική απάντηση, στους ημέτερους «νεομακαρθιστές», που αναζητούν, σε οποιαδήποτε προσπάθεια ορθολογικής ανάλυσης, «φίλους της Χαμάς», όπως μέχρι πρότινος έψαχναν να «εντοπίσουν» τους «φίλους του Πούτιν».
Σε αυτούς τους «οπαδούς της ευκολίας» και της μονομέρειας, να υπενθυμίσουμε πως στη Λωρίδα της Γάζας και ανεξάρτητα από τις, προφανώς απεχθείς και καταδικαστέες, πρακτικές της Χαμάς, συντελείται ένα «έγκλημα διαρκείας».
Αναφερόμαστε στον αποκλεισμό της περιοχής, από το Ισραήλ, που συμπληρώνει σχεδόν 20 χρόνια. Ένας αποκλεισμός που έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός απαρτχάιντ, με θύματα, 2.500.000 Παλαιστίνιους πολίτες, που υποχρεώνονται, όπως έχουμε αναφέρει ξανά, να συμβιώνουν σε μια έκταση, ανάλογη μιας μικρής επαρχιακής πόλης της Ελλάδας, αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, στερούμενοι και των στοιχειωδέστερων πραγμάτων, για τη διαβίωσή τους, όπως τρόφιμα και φάρμακα.
Αγγίζουν δε τα όρια του κυνισμού αναλύσεις που, με ευλογοφανή επιχειρήματα, προσπαθούν να πείσουν για το «άδικο» του αγώνα των Παλαιστινίων, παραβλέποντας τις δεκάδες αποφάσεις του ΟΗΕ, περί του αντιθέτου.
Έχει δε απόλυτο δίκιο ο έγκριτος περί τα διεθνή, συνάδελφος Μιχάλης Μητσός, πως το αίτημα αυτό των Παλαιστινίων, για δικό τους κράτος, στα όρια που έχουν ήδη χαραχθεί από το 1967, δεν υποστηρίζει μόνο, έστω για τους δικούς του λόγους, ο πρόεδρος της Τουρκίας, αλλά αποτελεί πάγια θέση και της ημέτερης Δύσης.
Εξ ου και η αμφισημία ή αμηχανία του Δυτικού κόσμου, αλλά και της διεθνούς κοινότητας στο σύνολό της, που υπογραμμίστηκε και από τη ματαίωση της περίφημης τετραμερούς συνάντησης, στην Αίγυπτο.
Αλλά και από την άρνηση των αραβικών κρατών, να υποδεχθούν τους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους της Γάζας, παρ’ ότι οι τελευταίοι αποτελούν τον ορισμό της έννοιας του πρόσφυγα, όπως ορίζεται από τις διεθνείς συνθήκες, με μάλλον έωλα επιχειρήματα.
The post Δίκαιο του πολέμου appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.