Αν δε γινόταν
Ο Μίμης Ανδρουλάκης, όπως αναφέραμε σε προηγούμενη παρέμβασή μας, έχει υποστηρίξει πως αν πετύχαινε το Κίνημα του Ναυτικού, δε θα χρειαζόταν να γίνει το Πολυτεχνείο, υπονοώντας ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα έπεφτε η χούντα.
Το ερώτημα, ως υπόθεση εργασίας βέβαια, θα μπορούσε να αντιστραφεί. Αν δε γινόταν το Πολυτεχνείο, πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα;
Θα προχωρούσε το «πείραμα φιλελευθεροποίησης» των Παπαδόπουλου-Μαρκεζίνη; Θα μπορούσε ο τελευταίος να πείσει ένα σημαντικό μέρος των προδικτατορικών πολιτικών δυνάμεων να συμμετάσχουν στην εκλογική παρωδία που ετοίμαζε;
Θα επέμενε μέχρι τέλους ένα τμήμα της παραδοσιακής Αριστεράς, η ΕΔΑ ή ακριβέστερα ο Ηλίας Ηλιού και το ΚΚΕ εσωτερικού, στη συμμετοχή, στο εγχείρημα, με το επιχείρημα, στο οποίο και μετά τη μεταπολίτευση επέμεναν, ότι μέσω αυτής της διαδικασίας, όπου και αυτοί αναγνώριζαν τον άκρως προβληματικό της χαρακτήρα, θα μπορούσε να ανοίξει μια ρωγμή, που σταδιακά διευρυνόταν, με την επίκληση και του μεταγενέστερου παραδείγματος της Χιλής;
Ξέρουμε ότι σε υποθέσεις εργασίας, οι απαντήσεις είναι σχετικές, με μεγάλο βαθμό επισφάλειας. Όμως εδώ οι απαντήσεις, μετά και τη συσσωρευμένη γνώση μισού αιώνα, από εκείνη την εποχή, μπορούν να δοθούν σχετικά αβίαστα και με σημαντικό βαθμό βεβαιότητας.
Κατ’ αρχήν το θεσμικό πλαίσιο που είχε διαμορφώσει η δικτατορία και στο οποίο έχουμε ήδη αναφερθεί, δεν άφηνε κανένα περιθώριο να πιστέψει κανείς ότι η όποια ρωγμή θα μπορούσε να διευρυνθεί σε τέτοιο βαθμό, όπως ήλπιζαν ορισμένοι, ώστε να προκαλέσει ρήγμα, που θα οδηγούσε στην πλήρη αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με την απόδοση όλων των δυνατοτήτων ελεύθερης έκφρασης στους πολίτες.
Το πιθανότερο, εφόσον προχωρούσε η διαδικασία, σύμφωνα με το εξαγγελθέν χρονοδιάγραμμα, θα ήταν ο «δοτός πρωθυπουργός» Σπύρος Μαρκεζίνης να αποκτούσε το «φύλλο συκής» που επιζητούσε, για να εμφανίσει την εξουσία του, ως προϊόν της λαϊκής βούλησης.
Το δε «Κοινοβούλιο» που θα προέκυπτε από μια τέτοια, απολύτως διαβλητή διαδικασία, δε θα διέθετε καμιά αυτόνομη εξουσία, αποτελώντας κακέκτυπο της αλήστου μνήμης «Συμβουλευτικής Επιτροπής» που το καθεστώς είχε εμφανίσει το 1971, ως δήθεν πρόπλασμα μιας πραγματικής Βουλής.
Ο συσχετισμός των γεγονότων και δεδομένων ωστόσο, μας οδηγεί στο μάλλον ασφαλές συμπέρασμα πως, ακόμη κι αν δε μεσολαβούσε η εξέγερση των φοιτητών, δε θα φτάναμε ούτε καν στην παρωδία εκλογών, που ετοίμαζαν οι Παπαδόπουλος-Μαρκεζίνης.
Παρενθετικά να σημειώσουμε ότι συγκλίνουσες μαρτυρίες των τελευταίων ετών, από πρωταγωνιστές των γεγονότων, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η «σπίθα» της εξέγερσης, «άναψε» από μια λανθασμένη πληροφορία, fake news όπως θα λέγαμε σήμερα, περί βίαιης αστυνομικής επέμβασης, στο χώρο έξω από το Πολυτεχνείο…
The post Αν δε γινόταν appeared first on kontranews.gr - Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..
Πηγή άρθρου
kontranews.gr – Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.