Η στρατηγική της Δημοκρατικής Παράταξης είναι να κερδίσει με τον Τσίπρα, όχι να ηττηθεί με τον Πολάκη

Τα κόμματα, όταν είναι διεκδικητές της εξουσίας και όχι κινήματα διαμαρτυρίας, έχουν μια προτεραιότητα: να κερδίσουν τις εκλογές. Για να το πετύχουν πρέπει να πείσουν περισσότερους πολίτες, από τα άλλα κόμματα, ότι με το πρόγραμμά τους μπορούν να διαχειριστούν, καλύτερα την πορεία της χώρας.

Ένα κόμμα εξουσίας εκτός από τον προγραμματικό λόγο του χρειάζεται και πολιτικό προσωπικό που πείθει με τη δημόσια παρουσία του ότι μπορεί να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Όλοι αξιολογούνται.

Στις σημερινές συνθήκες αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κεντρικός άξονας της Δημοκρατικής Παράταξης- διαθέτει το πρόγραμμα και το πολιτικό προσωπικό που χρειάζεται η χώρα -και συνεπώς οι πολίτες πρέπει να του δώσουν την ψήφο τους.

Αυτή η δυνατότητα εκπροσωπείται κυρίως από τον πρόεδρο του κόμματος και φυσικό επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης Αλέξη Τσίπρα. Αυτός έχει το προνόμιο να εκθέτει εγκύρως το πρόγραμμα, θέτει τους στόχους, αξιολογεί τα πρόσωπα και να διαμορφώνει την προεκλογική τακτική απέναντι στους αντίπαλους του. Έτσι γίνεται στον Κοινοβουλευτισμό.

Με επικεφαλής τον Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε δυο φορές τις εκλογές το 2015 και έμεινε στο προσκήνιο ως κόμμα εξουσίας με το 32% του 2019. Είναι η εγγύηση ότι ο Δημοκρατική παράταξη μπορεί να επιστρέψει στην κυβέρνηση. Όποιος βλέπει άλλον, να το πει.

Απάντηση στην χειρότερη Δεξιά από τη Μεταπολίτευση

Αλλά καθώς πλησιάζει η νέα εκλογική αναμέτρηση κάποιοι από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ , ωθούν να εξελιχθεί στο μόνο κόμμα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας που μπορεί να νικήσει τα λιοντάρια, άλλα να το φάνε οι κοριοί- που θα έλεγε και ο Μπρεχτ.

Ο Αλέξης Τσίπρας με την προσωπική ακτινοβολία του στη Δημοκρατική Παράταξη, την συγκροτημένη παρουσία του στην πολιτική σκηνή και τους καθαρούς στόχους τους για τη χώρα, διεκδικεί μια νέα εκλογική νίκη, με πρόγραμμα που απεικονίζει τη σύγκλιση Αριστεράς-Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Οι πολίτες ανταποκρίνονται. Απέναντι στη χειρότερη Δεξιά από τη Μεταπολίτευση, διαμορφώνονται καθημερινά οι προϋποθέσεις για την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αποκαλύπτονται διαρκώς τα όργια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη και η αντιλαϊκή πολιτική της.

Οι ψηφοφόροι αντιλαμβάνονται ότι το 2019 εξαπατήθηκαν. Έδωσαν την ψήφο τους σε ένα σύστημα διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, αναδιανομής εισοδήματος-σε βάρος των εργαζομένων, των αγροτών και της μεσαίας τάξης- και στη μετατροπή της διαφθοράς και της εκτροπής σε τρόπο διακυβέρνησης.

Για να ηττηθεί όμως αυτό το σύστημα-που έχει την υποστήριξη της διαπλοκής και των πιο τυχοδιωκτικών στοιχείων- πρέπει οι δυνάμεις που συντάσσονται με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, να δράσουν συντονισμένα και με προσήλωση στους στόχους του . Αυτό πρωτίστως αφορά τα στελέχη του κόμματος και όσους έχουν αναγνωρίσιμο δημόσιο ρόλο.

Ο αμετανόητος Πολάκης 

Το τελευταίο διάστημα -και ενώ στην ουσία, έχουν προκηρυχθεί οι εκλογές-στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνονται συμπεριφορές αυτοκαταστροφής. Αν όχι πράξεις ενσυνείδητης υπονόμευσης, που προβληματίζουν για τα κίνητρά τους.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η παρεκτροπή του ασύδοτου Παύλου Πολάκη, που αντικειμενικά δρα πλέον σαν προβοκάτορας. Με τις ακατανόητες ενέργειές του υπονομεύει την κυβερνώσα προοπτική του κόμματός του. Και ευλόγως βρέθηκε εκτός ψηφοδελτίων.

Με την κουτοπονηριά «με «πηγές» δεν θα ανοίξω διάλογο»- όταν ξέρει ότι από το ψηφοδέλτιο δεν τον απομάκρυναν «πηγές», αλλά ο Τσίπρας, όπως είχε κάθε δικαίωμα- προσπαθεί να συντηρήσει την επικαιρότητα σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η προαναγγελία του «θα τα πούμε στην Κεντρική Επιτροπή», καθιστά τον ίδιο αμετανόητο και τη στάση του ύποπτη: επιδιώκει την εσωστρέφεια, με την εμφανή πρόθεσή του να …αναμετρηθεί με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η διαδικασία πρέπει να αποτραπεί. Αλίμονο αν αρχίσει «στα όργανα» μια διελκυστίνδα για το «ποιος έχει δίκιο».

Σε κάθε περίπτωση δίκιο έχει ο επικεφαλής του κόμματος, τις πλάτες του οποίου βαρύνει η ευθύνη να το οδηγήσει στην εκλογική νίκη. Και άδικο έχει όποιος προσπαθεί να την ανακόψει.

Η περίεργη επιμονή Πολάκη, για σύγκρουση σε «επίπεδο δυο ανδρών», είναι η επιτομή της προβοκάτσιας και δεν είναι δυνατό να βρει έδαφος για να αναπτυχθεί, εντός του κόμματος. Αν επιμένει πρέπει να αποβληθεί και από το κόμμα.

Αλίμονο αν διατεθεί χώρος για τις παραληρηματικές παρεμβάσεις του, παραμονές των εκλογών. Είναι θέμα προστασίας του κόμματος και του αγώνα εκατομμυρίων ανθρώπων για πολιτική αλλαγή και προοδευτική κυβέρνησης. Κανείς δεν δικαιούνται να τα βάζει σε κίνδυνο, είναι για να ικανοποιήσει την τρέλα του, είτε γιατί υπηρετεί άλλες επιδιώξεις...

Οι «καουμπόηδες» της ασυδοσίας δεν έχουν θέση στα δημοκρατικά κόμματα

Τα κόμματα, είναι ανώτερες μορφές οργάνωσης του λαού. Για να εκπληρώσουν το ρόλο τους ως πυλώνες του κοινοβουλευτισμού και να πετύχουν το στόχο τους πρέπει να έχουν ιδεολογικό προσανατολισμό, πολιτικούς στόχους και οργανωμένη δομή. Όλα μαζί εκφράζονται από τον επικεφαλής τους. Το καλαμπούρι των διαμεσολαβητών ανάμεσα στο λαό και την ηγεσία πρέπει να τελειώνει.

Ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο αδιαμφισβήτητος εκφραστής της πολιτικής που μπορεί να αντιπαρατεθεί στο καθεστώς Μητσοτάκη και να επικρατήσει στις εκλογές. Συνεπώς αποτελεί βασική υποχρέωση των στελεχών του κόμματος του να υπηρετούν αυτή την πολιτική.

Χωρίς να αποπροσανατολίζουν τους πολίτες, με τις ιδιοτυπίες τους, ή με άλλες πολιτικές αντιλήψεις και προσωπικές πρακτικές που προκαλούν. Οι «καουμπόηδες» της ασυδοσίας δεν έχουν θέση στα δημοκρατικά κόμματα.

Όποιος δεν συμφωνεί με όσα διατυπώνει στο δημόσιο χώρο ο Τσίπρας, ως εν δυνάμει Πρωθυπουργός, ή με τον τρόπο που οργανώσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς τις κάλπες, δεν έχει παρά να το δηλώσει και να κατεβεί από το τρένο.

Η στρατηγική της Δημοκρατικής Παράταξης είναι να κερδίσει με τον Τσίπρα, όχι να ηττηθεί με τον Πολάκη.