Ηχηρό καμπανάκι αποτέλεσε η καταδρομική επίθεση με τσεκούρια σε μαγαζί του κέντρου τα ξημερώματα της Κυριακής, κατά οπαδού ομάδας. Ώρες αργότερα, τα αντίποινα, αυτή τη φορά στην άλλη άκρη της πόλης, σε ένα πολυσύχναστο και παράλληλα «κόκκινο» σταυροδρόμι: Στη Βούλγαρη. Αιματηρά «σκηνικά» σύμφωνα με την αργκό των χούλιγκαν, πάντοτε άρτια σχεδιασμένα, με μοναδικό στόχο την επίδειξη δύναμης, ανά την περιοχή.
Το ThessToday συνομίλησε με τον Τριαντάφυλλο Καρατράντο, Δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριο Ερευνητή στο ΕΛΙΑΜΕΠ, με τον ίδιο να αποκρυπτογραφεί το προφίλ του οπαδισμού και να εξηγεί ότι το μέτρο της πολιτείας με το σφράγισμα συνδέσμων, δεν αρκεί.
«Δεν αρκεί το μέτρο με το σφράγισμα των Συνδέσμων»
«Είναι δύο-τρία πράγματα που δείχνουν πόσο δύσκολο ζήτημα είναι η οπαδική βία και ο χουλιγκανισμός. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο χουλιγκανισμός έχει εξελιχθεί και εξελίσσεται διαρκώς, έχει γίνει ευέλικτος στο κομμάτι της τεχνολογίας. Το μέτρο των κρατών που προέτασσαν ως βασικό τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου το σφράγισμα συνδέσμων, δεν είχε την ίδια επιτυχία που είχε πριν 20 χρόνια. Είναι μεν κομβικό γιατί εκεί συναθροίζονται και ξεκινούν τα ραντεβού θανάτου, αλλά μπορούν να το κάνουν και αλλού, γιατί έχουν τη δυνατότητα να οργανώνονται πια, μέσω διαδικτύου», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η δεύτερη «ακτίνα» σύμφωνα με τον κ. Καραντράτο, αφορά τη νομοθεσία, καθώς και το γεγονός ότι στα πρώτα χρόνια του χουλιγκανισμού τα επεισόδια εκτυλίσσονταν εντός γηπέδου. Πλέον, το… γήπεδο, είναι το πάρκο, το στενό, το δασάκι. «Δεν αρκούν μόνο τα ποινικά μέτρα. Μη ξεχνάμε ότι μεγάλη δραστηριότητα αυτών των ανθρώπων έχει μεταφερθεί εκτός γηπέδου -τα περισσότερα επεισόδια γίνονται εκεί γιατί συνήθως δεν τα κοινοποιούν στην Αστυνομία. Άρα, αυτό δείχνει τη δυσκολία που υπάρχει. Μπορεί τα μέτρα που ελήφθησαν μετά τον θάνατο του Άλκη να ήταν στη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν συνολικά το πρόβλημα, διότι δεν είχαμε “τελειώσει’ με τον χουλιγκανισμό», τόνισε.
Δεν είναι τυχαίο σύμφωνα με τον Διδάκτορα ότι επρόκειτο για μια αναπαραγωγή με πρωταγωνιστές ολοένα και νεότερους ηλικιακά ανθρώπους. «Διεισδύουν όλο και πιο νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι τόσο στενά δεμένοι με την ομάδα, αλλά βλέπουν τον χουλιγκανισμό ως μορφή έκφρασης, απόκτησης ταυτότητας», σημείωσε, αναλύοντας επιστημονικά το φαινόμενο της οπαδικής… μύησης, καθώς και τις τέσσερις κατηγορίες των χούλιγκαν.
Το ThessToday συνομίλησε με τον Τριαντάφυλλο Καρατράντο, Δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριο Ερευνητή στο ΕΛΙΑΜΕΠ, με τον ίδιο να αποκρυπτογραφεί το προφίλ του οπαδισμού και να εξηγεί ότι το μέτρο της πολιτείας με το σφράγισμα συνδέσμων, δεν αρκεί.
«Δεν αρκεί το μέτρο με το σφράγισμα των Συνδέσμων»
«Είναι δύο-τρία πράγματα που δείχνουν πόσο δύσκολο ζήτημα είναι η οπαδική βία και ο χουλιγκανισμός. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο χουλιγκανισμός έχει εξελιχθεί και εξελίσσεται διαρκώς, έχει γίνει ευέλικτος στο κομμάτι της τεχνολογίας. Το μέτρο των κρατών που προέτασσαν ως βασικό τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου το σφράγισμα συνδέσμων, δεν είχε την ίδια επιτυχία που είχε πριν 20 χρόνια. Είναι μεν κομβικό γιατί εκεί συναθροίζονται και ξεκινούν τα ραντεβού θανάτου, αλλά μπορούν να το κάνουν και αλλού, γιατί έχουν τη δυνατότητα να οργανώνονται πια, μέσω διαδικτύου», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η δεύτερη «ακτίνα» σύμφωνα με τον κ. Καραντράτο, αφορά τη νομοθεσία, καθώς και το γεγονός ότι στα πρώτα χρόνια του χουλιγκανισμού τα επεισόδια εκτυλίσσονταν εντός γηπέδου. Πλέον, το… γήπεδο, είναι το πάρκο, το στενό, το δασάκι. «Δεν αρκούν μόνο τα ποινικά μέτρα. Μη ξεχνάμε ότι μεγάλη δραστηριότητα αυτών των ανθρώπων έχει μεταφερθεί εκτός γηπέδου -τα περισσότερα επεισόδια γίνονται εκεί γιατί συνήθως δεν τα κοινοποιούν στην Αστυνομία. Άρα, αυτό δείχνει τη δυσκολία που υπάρχει. Μπορεί τα μέτρα που ελήφθησαν μετά τον θάνατο του Άλκη να ήταν στη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν συνολικά το πρόβλημα, διότι δεν είχαμε “τελειώσει’ με τον χουλιγκανισμό», τόνισε.
Δεν είναι τυχαίο σύμφωνα με τον Διδάκτορα ότι επρόκειτο για μια αναπαραγωγή με πρωταγωνιστές ολοένα και νεότερους ηλικιακά ανθρώπους. «Διεισδύουν όλο και πιο νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι τόσο στενά δεμένοι με την ομάδα, αλλά βλέπουν τον χουλιγκανισμό ως μορφή έκφρασης, απόκτησης ταυτότητας», σημείωσε, αναλύοντας επιστημονικά το φαινόμενο της οπαδικής… μύησης, καθώς και τις τέσσερις κατηγορίες των χούλιγκαν.
Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του θέματος που έγραψε ο Αντώνης Τσολναράς στο thessday.gr. Οι τέσσερις κατηγορίες των χούλιγκαν, η ιεραρχία και το «βάπτισμα», πώς «ενώνονται» οι οπαδοί και οι νέες αφορμές.
@@@@@
harddog.sport@gmail
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.