Οι παθολόγοι απειλούνται:
-είτε ελάτε για δυο «μεροκάματα» τον μήνα στο νοσοκομείο,
-είτε σας κόβουμε τη συνταγογράφηση, τους λένε.
Που σημαίνει ότι εσύ, ως ασθενής, μπορείς να πας στον παθολόγο σου, σε αυτόν που σε κουράρει χρόνια, για να πάρεις μια διάγνωση, να συζητήσεις και, στην καλύτερη περίπτωση, να πιεις καφέ –μην πάει χαμένη η βίζιτα. Αλλά δεν θα σου δώσει –δεν θα μπορεί να σου δώσει– αντιβίωση, αντιυπερτασικό, χάπια για τον διαβήτη, ενέσεις για την ίωση…
Ποιος χάνει; Ο παθολόγος τη δουλειά του και εσύ τη υγεία ή τη βολή σου. Γιατί πρέπει να πας σε άλλον, να σε μάθει, να τον μάθεις, να σου γράψει φάρμακα ή εξετάσεις, να συντηρηθείς στην καλύτερη κατάσταση ως ασθενής και –ο μη γένοιτο– να μη χρειαστεί να πας νοσοκομείο. Εκεί, δηλαδή, όπου αρραβωνιάζεσαι την ταλαιπωρία τής αναμονής στα επείγοντα και παντρεύεσαι το ράντζο στο διάδρομο.
Δεν θέλει πέντε μεταπτυχιακά για να κατανοήσεις ότι η λύση των δυο εφημεριών μηνιαίως από ιδιώτες γιατρούς δεν λύνει το πρόβλημα. Το μπαλώνει. Όπως λένε οι γραμματιζούμενοι, είναι «εμβαλωματική λύση». Αλλά στην Ελλάδα γενικώς, και όχι μόνο στην Υγεία, δεν χωράνε άλλα μπαλώματα. Γεμίσαμε, δεν βρίσκουμε το χρώμα τού παντελονιού από τα πολλά μπαλώματα, τις κλωστές, τις παμπάλαιες βελονιές, τις τρύπες από τις σακοράφες, τα καρικώματα...
Βγήκε πριν από λίγες μέρες η Ματίνα Παγώνη (σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό την άκουσα) και πρότεινε πράγματα πολύ λογικά και εφαρμόσιμα για να ξεπεραστεί το πρόβλημα στα περιφερειακά νοσοκομεία, στα κέντρα υγείας κ.λπ. Είπε ότι μπορεί να υπάρξει λύση μόνο με συνδυασμό προσφορών στους γιατρούς. Περίπου δηλαδή, όπως τα θυμάμαι:
Να θεσπιστεί η τριετής θητεία σε νοσοκομεία της περιφέρειας για το υγειονομικό προσωπικό και να ξέρει ο άνθρωπος πού ακριβώς θα δουλέψει μετά –με εξασφαλισμένη από πριν τη θέση.
Να υπάρχουν σε κάθε ιατρική ειδικότητα τουλάχιστον δύο άτομα για να εναλλάσσονται στις άδειες και να μπορούν οι άνθρωποι να επισκέπτονται τις οικογένειές τους.
Να εξασφαλιστεί η περαιτέρω επιμόρφωση των γιατρών, η δυνατότητα να εκπαιδευτούν, να παρακολουθούν σεμινάρια.
Απλά πράγματα, ουσιαστικά, καθόλου εμβαλωματικά. Τα κάνεις ως κράτος –αυτά και άλλα– και προχωράς. Αλλιώς εσύ, ο πολίτης, θα πηγαίνεις στον κομμένο από το σύστημα γιατρό για να πιεις καφέ. Κέρασμα, φαντάζομαι. Γιατί αν τον πληρώνεις, θα είναι ακριβότερος από την ιατρική βίζιτα. Η οποία δεν θα έχει και συνταγογράφηση.
Μπλόγκερ
-είτε ελάτε για δυο «μεροκάματα» τον μήνα στο νοσοκομείο,
-είτε σας κόβουμε τη συνταγογράφηση, τους λένε.
Που σημαίνει ότι εσύ, ως ασθενής, μπορείς να πας στον παθολόγο σου, σε αυτόν που σε κουράρει χρόνια, για να πάρεις μια διάγνωση, να συζητήσεις και, στην καλύτερη περίπτωση, να πιεις καφέ –μην πάει χαμένη η βίζιτα. Αλλά δεν θα σου δώσει –δεν θα μπορεί να σου δώσει– αντιβίωση, αντιυπερτασικό, χάπια για τον διαβήτη, ενέσεις για την ίωση…
Ποιος χάνει; Ο παθολόγος τη δουλειά του και εσύ τη υγεία ή τη βολή σου. Γιατί πρέπει να πας σε άλλον, να σε μάθει, να τον μάθεις, να σου γράψει φάρμακα ή εξετάσεις, να συντηρηθείς στην καλύτερη κατάσταση ως ασθενής και –ο μη γένοιτο– να μη χρειαστεί να πας νοσοκομείο. Εκεί, δηλαδή, όπου αρραβωνιάζεσαι την ταλαιπωρία τής αναμονής στα επείγοντα και παντρεύεσαι το ράντζο στο διάδρομο.
Δεν θέλει πέντε μεταπτυχιακά για να κατανοήσεις ότι η λύση των δυο εφημεριών μηνιαίως από ιδιώτες γιατρούς δεν λύνει το πρόβλημα. Το μπαλώνει. Όπως λένε οι γραμματιζούμενοι, είναι «εμβαλωματική λύση». Αλλά στην Ελλάδα γενικώς, και όχι μόνο στην Υγεία, δεν χωράνε άλλα μπαλώματα. Γεμίσαμε, δεν βρίσκουμε το χρώμα τού παντελονιού από τα πολλά μπαλώματα, τις κλωστές, τις παμπάλαιες βελονιές, τις τρύπες από τις σακοράφες, τα καρικώματα...
Βγήκε πριν από λίγες μέρες η Ματίνα Παγώνη (σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό την άκουσα) και πρότεινε πράγματα πολύ λογικά και εφαρμόσιμα για να ξεπεραστεί το πρόβλημα στα περιφερειακά νοσοκομεία, στα κέντρα υγείας κ.λπ. Είπε ότι μπορεί να υπάρξει λύση μόνο με συνδυασμό προσφορών στους γιατρούς. Περίπου δηλαδή, όπως τα θυμάμαι:
Να θεσπιστεί η τριετής θητεία σε νοσοκομεία της περιφέρειας για το υγειονομικό προσωπικό και να ξέρει ο άνθρωπος πού ακριβώς θα δουλέψει μετά –με εξασφαλισμένη από πριν τη θέση.
Να υπάρχουν σε κάθε ιατρική ειδικότητα τουλάχιστον δύο άτομα για να εναλλάσσονται στις άδειες και να μπορούν οι άνθρωποι να επισκέπτονται τις οικογένειές τους.
Να εξασφαλιστεί η περαιτέρω επιμόρφωση των γιατρών, η δυνατότητα να εκπαιδευτούν, να παρακολουθούν σεμινάρια.
Απλά πράγματα, ουσιαστικά, καθόλου εμβαλωματικά. Τα κάνεις ως κράτος –αυτά και άλλα– και προχωράς. Αλλιώς εσύ, ο πολίτης, θα πηγαίνεις στον κομμένο από το σύστημα γιατρό για να πιεις καφέ. Κέρασμα, φαντάζομαι. Γιατί αν τον πληρώνεις, θα είναι ακριβότερος από την ιατρική βίζιτα. Η οποία δεν θα έχει και συνταγογράφηση.
Μπλόγκερ
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.