Εδώ και λίγο καιρό στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν αποφασίσει να αλλάξουν τακτική αντιμετώπισης τόσο της εσωκομματικής αμφισβήτησης όσο και των απωλειών από δεξιά. Τα δύο αυτά δεν ταυτίζονται, αλλά αξιοποιούν συχνά κάποια κοινά ζητήματα.
Το τελευταίο διάστημα ακολουθείται η συνταγή του «διαίρει και βασίλευε». Με τον Κώστα Καραμανλή υπήρχε από την αρχή της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη μια ψυχρή σχέση και μια απόσταση, αλλά με τον Αντώνη Σαμαρά, στην αρχή της πρώτης θητείας, υπήρχε η εντύπωση μιας αρμονικής συμπόρευσης. Μετά τις εκλογές του 2023 έγινε φανερό σε όλους ότι οι μήνες του μέλιτος μεταξύ του Σαμαρά και του Μητσοτάκη είχαν τελειώσει.
Μέχρι τώρα το Μέγαρο Μαξίμου τηρούσε στάση ανοχής απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά («είναι γνωστές οι απόψεις του», «έχει δικαίωμα να τις εκφράζει» κ.λπ.), ενώ με τον Κώστα Καραμανλή είχε επιλέξει να κάνει ότι δεν ακούει.
Η κοινή εμφάνιση των δύο στο Πολεμικό Μουσείο και κυρίως η ταύτισή τους στη σκληρή κριτική απέναντι στην κυβέρνηση για τα εθνικά θέματα είχε προκαλέσει, εκτός από ενόχληση, αιφνιδιασμό και αμηχανία. Τότε ήταν που επέλεξαν –πιο δειλά στην αρχή– μέσω κυρίως ανεπίσημων διαρροών, να αντιμετωπιστεί ο Αντώνης Σαμαράς ξεχωριστά και πιο επιθετικά, αφήνοντας στην άκρη τον Κώστα Καραμανλή.
Θεωρούν πως ο Αντώνης Σαμαράς έχει μια πιο συγκροτημένη δεξιά θεώρηση και συγκεκριμένη ιδεολογικοπολιτική ατζέντα. Από αυτή την άποψη τον θεωρούν πιο επικίνδυνο, καθώς εκφράζει ένα συγκεκριμένο δεξιό ρεύμα που είναι σε ανοδική πορεία στην Ευρώπη. Ο Κώστας Καραμανλής εκφράζει μια πιο μετριοπαθή λαϊκή δεξιά και την καρδιά της παραδοσιακής βάσης του κόμματος. Ωστόσο, η κριτική και των δύο στα ελληνοτουρκικά περίπου ταυτίζεται και στο Πολεμικό Μουσείο ο Κώστας Καραμανλής δεν διαφοροποιήθηκε ούτε στο θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, ούτε στο Μεταναστευτικό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ανήκε ποτέ στη δεξιά πλευρά της ΝΔ, ούτε υπήρξε εκφραστής της λαϊκής δεξιάς. Ήταν πιο κοντά στο φιλελεύθερο κέντρο, αυτό που στη Γαλλία εκφράζεται από τον Εμανουέλ Μακρόν.
Το 2016 κέρδισε την ηγεσία του κόμματος με την υποστήριξη του «αντισύριζα» μετώπου, στο οποίο βρισκόταν και η δεξιά πτέρυγα, και όχι επειδή κυριάρχησε το ιδεολογικό ρεύμα που εκφράζει. Κάπου εκεί ξεκίνησαν και οι παρεξηγήσεις, καθώς οι δεξιοί που τον στήριξαν περίμεναν την αντίστοιχη πολιτική, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε τέτοιες προθέσεις.
Η αντιμετώπιση της κρίσης στον Έβρο παρουσιάστηκε στο κοινό αυτό ως μια πατριωτική πολιτική που δεν ήταν αυτονόητη (παρότι ακόμα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι θα έκαναν το ίδιο). Η κυβέρνηση την εμφάνισε ως μια μεγάλη «εθνική επιτυχία» και αυτό της έδωσε χρόνο, όπως και η κρίση της πανδημίας που ακολούθησε. Η απόλυτη κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό δεν άφηνε περιθώρια για αμφισβήτηση. Μετά τις εκλογές του 2023 και το 41% ο πρωθυπουργός αισθάνθηκε ακόμα πιο ισχυρός και πιο ελεύθερος να εφαρμόσει τη δική του πολιτική, χωρίς συμβιβασμούς και ανάγκη για ισορροπίες. Εκτίμησε ότι η ενσωμάτωση του Μάκη Βορίδη και του Άδωνι Γεωργιάδη ήταν αρκετή για να αισθάνεται και αυτό το κοινό ότι εκπροσωπείται.
Το τελευταίο διάστημα ακολουθείται η συνταγή του «διαίρει και βασίλευε». Με τον Κώστα Καραμανλή υπήρχε από την αρχή της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη μια ψυχρή σχέση και μια απόσταση, αλλά με τον Αντώνη Σαμαρά, στην αρχή της πρώτης θητείας, υπήρχε η εντύπωση μιας αρμονικής συμπόρευσης. Μετά τις εκλογές του 2023 έγινε φανερό σε όλους ότι οι μήνες του μέλιτος μεταξύ του Σαμαρά και του Μητσοτάκη είχαν τελειώσει.
Μέχρι τώρα το Μέγαρο Μαξίμου τηρούσε στάση ανοχής απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά («είναι γνωστές οι απόψεις του», «έχει δικαίωμα να τις εκφράζει» κ.λπ.), ενώ με τον Κώστα Καραμανλή είχε επιλέξει να κάνει ότι δεν ακούει.
Η κοινή εμφάνιση των δύο στο Πολεμικό Μουσείο και κυρίως η ταύτισή τους στη σκληρή κριτική απέναντι στην κυβέρνηση για τα εθνικά θέματα είχε προκαλέσει, εκτός από ενόχληση, αιφνιδιασμό και αμηχανία. Τότε ήταν που επέλεξαν –πιο δειλά στην αρχή– μέσω κυρίως ανεπίσημων διαρροών, να αντιμετωπιστεί ο Αντώνης Σαμαράς ξεχωριστά και πιο επιθετικά, αφήνοντας στην άκρη τον Κώστα Καραμανλή.
Θεωρούν πως ο Αντώνης Σαμαράς έχει μια πιο συγκροτημένη δεξιά θεώρηση και συγκεκριμένη ιδεολογικοπολιτική ατζέντα. Από αυτή την άποψη τον θεωρούν πιο επικίνδυνο, καθώς εκφράζει ένα συγκεκριμένο δεξιό ρεύμα που είναι σε ανοδική πορεία στην Ευρώπη. Ο Κώστας Καραμανλής εκφράζει μια πιο μετριοπαθή λαϊκή δεξιά και την καρδιά της παραδοσιακής βάσης του κόμματος. Ωστόσο, η κριτική και των δύο στα ελληνοτουρκικά περίπου ταυτίζεται και στο Πολεμικό Μουσείο ο Κώστας Καραμανλής δεν διαφοροποιήθηκε ούτε στο θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, ούτε στο Μεταναστευτικό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ανήκε ποτέ στη δεξιά πλευρά της ΝΔ, ούτε υπήρξε εκφραστής της λαϊκής δεξιάς. Ήταν πιο κοντά στο φιλελεύθερο κέντρο, αυτό που στη Γαλλία εκφράζεται από τον Εμανουέλ Μακρόν.
Το 2016 κέρδισε την ηγεσία του κόμματος με την υποστήριξη του «αντισύριζα» μετώπου, στο οποίο βρισκόταν και η δεξιά πτέρυγα, και όχι επειδή κυριάρχησε το ιδεολογικό ρεύμα που εκφράζει. Κάπου εκεί ξεκίνησαν και οι παρεξηγήσεις, καθώς οι δεξιοί που τον στήριξαν περίμεναν την αντίστοιχη πολιτική, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε τέτοιες προθέσεις.
Η αντιμετώπιση της κρίσης στον Έβρο παρουσιάστηκε στο κοινό αυτό ως μια πατριωτική πολιτική που δεν ήταν αυτονόητη (παρότι ακόμα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι θα έκαναν το ίδιο). Η κυβέρνηση την εμφάνισε ως μια μεγάλη «εθνική επιτυχία» και αυτό της έδωσε χρόνο, όπως και η κρίση της πανδημίας που ακολούθησε. Η απόλυτη κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό δεν άφηνε περιθώρια για αμφισβήτηση. Μετά τις εκλογές του 2023 και το 41% ο πρωθυπουργός αισθάνθηκε ακόμα πιο ισχυρός και πιο ελεύθερος να εφαρμόσει τη δική του πολιτική, χωρίς συμβιβασμούς και ανάγκη για ισορροπίες. Εκτίμησε ότι η ενσωμάτωση του Μάκη Βορίδη και του Άδωνι Γεωργιάδη ήταν αρκετή για να αισθάνεται και αυτό το κοινό ότι εκπροσωπείται.
Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του άρθρου της Βασιλικής Σιούτη στο lifo.gr. Τίτλος του: «Οι "πατριώτες της φακής" στο στόχαστρο του Μαξίμου».
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.