Οι αριστοφανικοί Όρνιθες του Άρη Μπινιάρη φτερούγισαν πάνω από το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και αντίκρισαν από ψηλά την αποθέωση που τους επιφύλασσε ένα κοινό ευεργετημένο από το προνόμιό του να δει αυτήν την παράσταση. Μια παράσταση που πέταξε στη θεατρική ιστορία με δυνατά φτερά τις εξαιρετικές ερμηνείες (όχι μόνο των πρωταγωνιστών Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου και Γιώργου Χρυσοστόμου, αλλά και των πολλών δεύτερων ρόλων).
Όμως, η κυρίως δύναμη των φτερών των Ορνίθων απορρέει από τον καταπληκτικό χορό τους και την υπέροχη μουσική τους. Ο αεικίνητος χορός, με σύγχρονα κοστούμια σε χρώματα πουλιών, διέτρεξε με ασταμάτητη ορμή πολλά χιλιόμετρα πάνω στη σκηνή, χωρίς διακοπή μισού λεπτού. Αλλοτε είχε την ελαφράδα ενός φτερουγίσματος και άλλοτε την αγριότητα του θυμού για το γένος των ανθρώπων, των παγαπόντηδων και των αρχαίων θεών, τη βασιλεία των οποίων αμφισβήτησαν τα πουλιά και τελικά νίκησαν.
Είδαμε μια παράσταση αριστοτεχνικά δομημένη και δεμένη με ερμηνείες, χορό, μουσική, κοστούμια και ένα κείμενο που είχε «πειραχτεί» για να αποδώσει τις σημερινές πραγματικότητες, αλλά αυτό έγινε με απόλυτο σεβασμό στο πνεύμα του πρωτότυπου. Ένα κείμενο σύγχρονο, με αναφορές σε αυτούς που αλλάζουν αναγκαστικά τόπους και ακόμα με επισημάνσεις για τους κοινωνικά βλαβερούς από τον χώρο της πολιτικής, της δικηγορίας, της δημοσιογραφίας (όλοι αυτοί συμπυκνωμένοι σε έναν ρόλο), για τους ευκαιρισάκηδες, για τις αδικίες, για τους εκμεταλλευτές.
Ένα έργο βαθιά πολιτικό, αλλά που είχε διαστήματα με πολύ γέλιο (το οποίο δεν έβγαινε από τις περιορισμένες στην παράσταση αριστοφανικές βωμολοχίες, αλλά από άλλες ατάκες και ευρήματα), συγκροτημένο, χωρίς την πολύ μεγάλη διάρκεια άλλων παραστάσεων των Ορνίθων.
Ο Άρης Μπινιάρης έφτιαξε την ουτοπική Νεφελοκοκκυγία –την πόλη των πουλιών ανάμεσα σε ανθρώπους και θεούς–, με όλα τα υλικά που αναφέρθηκαν και με ένα ακόμα: τους φωτισμούς που δημιουργούσαν μια υποβλητική ατμόσφαιρα.
Θα θυμόμαστε με μεγάλη ευχαρίστηση τους Όρνιθες του 2024, όπως θυμόμαστε και τους Πέρσες του ίδιου σκηνοθέτη, το 2017 στο Ηρώδειο, και ας είχε τσακίσει εκείνη την παράσταση η επαγγελματική κριτική –ή ένα μέρος της. Την οποία κριτική σεβόμαστε για τις γνώσεις της, αλλά μας χωρίζει από αυτήν μεγάλη απόσταση στις εκτιμήσεις. Ακόμα δεν ξέρουμε, δεν έχουμε διαβάσει, αν υπάρχει απόσταση κοινού και κριτικής γι' αυτήν την παράσταση. Πιθανόν οι κριτικοί να μείνουν και αυτοί εντυπωσιασμένοι. Περιμένουμε τις πρώτες δημοσιεύσεις. Για να επιμείνουμε στον θαυμασμό μας, είτε κόντρα στους καθ' ύλην εκ-τιμητές είτε μαζί τους.
Διονύσης Βραϊμάκης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.