Γιώργος Λακόπουλος: Ώρα ευθύνης για τον Νίκο Παππά…

Η καταδίκη του πρώην υπουργού Νίκου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες βασίσθηκε σε ένα  κατηγορητήριο που συνέταξαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του κόμματός του- με βάση την αριθμητική υπεροχή τους στη Βουλή. Τόσο διάτρητο, ώστε  ίδια η Δικαιοσύνη το αποδυνάμωσε, αφήνοντας μόνο την κατηγορία  της «παράβασης καθήκοντος».

Παραδόξως του επιβλήθηκε η υψηλότερη ποινή , παρ ότι δεν προέκυψε βλάβη του δημοσίου- το αντίθετο- χρηματισμός, ή άλλη ατιμωτική πράξη για τον ίδιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο συγκατηγορούμενος του εργολάβος Καλογρίτσας - με τον οποίο ο Παππάς ως υπουργός είχε την απρονοησία να έχει επαφές,  …χάρηκε για την καταδίκη  του. Τη δική του  καταδίκη.  Αλλωστε συνέβη το παράδοξο να έχει δικηγόρο βουλευτή που τον… παράπεμψε!

Η καταδίκη αξιοποιείται πολιτικά από τη Δεξιά  Λογικό: το ίδιο θα έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν η απόφαση ήταν αθωωτική. Απλώς ο Μητσοτάκης  το κάνει με αγοραίο τρόπο- προσβάλλοντας και τη Δικαιοσύνη στην οποία αναφέρεται.

Το βλέπει ως  βούτυρο  στο ψωμί του, για  να «πατσίσει» τις αχρειότητες  και τη  φαυλότητα που  βαρύνει τον ίδιο και την κυβέρνησή του: από τις υποκλοπές, ως τη σωρεία σκανδάλων και τη διακυβέρνηση με εκτροπές .

Εντελώς κοντόφθαλμα βέβαια, δεν  αντιλαμβάνεται ότι έτσι περνάει τη θηλιά στο λαιμό του. Μια επόμενη κυβερνητική πλειοψηφία, νομιμοποιείται πλέον να στείλει στη μισή κυβέρνησή του και τον ίδιο στο Ειδικό Δικαστήριο.

 Δεν έμαθε τίποτε από τη χάρη που έκανε στον πατέρα του ο Ανδρέας Παπανδρέου , όταν τον  απαλλάξει από το Ειδικό Δικαστήριο. Στο  οποίο είχε  παραπεμφθεί με κατηγορίες πραγματικά ατιμωτικές- όχι σαν την «παράβαση καθήκοντος» του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ τελειώνει η συμπάθεια για τον Νίκο Παππά .Η  ουσία  βρίσκεται αλλού για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όποια κριτική και αν κάνει  στην απόφαση του Δικαστηρίου- για την οποία ο Τσίπρας  τοποθετήθηκε με πολιτική σαφήνεια- δεν παύει η καταδίκη να είναι καταδίκη. Και παρ ότι  κάθε  δικαστική κρίση είναι  προσωπική υπόθεση, φέρνει σε δύσκολη θέση τον  ΣΥΡΙΖΑ.

Τίθεται λοιπόν ένα θέμα πολιτικής διαχείρισης της απόφασης για ένα στέλεχός του,  από το κόμμα που διεκδικεί να επιστρέψει στην κυβέρνηση: πώς δεν διευκολύνει το σύστημα Μητσοτάκη και τους μιντιακούς και οικονομικούς χορηγούς του,  να αποκλείσουν  την επιστροφή του. Ουσιαστικά τίθεται θέμα υπεύθυνης στάσης του Νίκου Παππά.

Το έθεσε στο δημόσιο διάλογο ήδη , ο Γιώργος Καρελιάς. Έμπειρος δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής υπεράνω πάσης υποψίας για  αντι-ΣΥΡΙΖΑ διαθέσεις.  Αναλύοντας τα πολιτικά συμφραζόμενα που διαμορφώνει η απόφαση, καταλήγει  στο συμπέρασμα ότι ο  Παππάς πρέπει να αποσυρθεί από την εκλογική κούρσα.

Μέχρι στιγμής κάθε άλλο παρά σ αυτή την κατεύθυνση κινείται.  Η δήλωσή του, την οποία συνυπογράφουν και άλλοι από το κόμμα του, στην αντίθεση κατεύθυνση δείχνει.

Με την ορθή παρατήρηση ότι «η  δίκη αυτή έγινε για να χτυπηθεί η παράταξή μας»,  οδηγείται σε λάθος  συμπέρασμα:   ότι «δεν θα αποφασίσουν κάποιοι δικαστές, αλλά ο ελληνικός λαός»…

Ο λαός δεν δικάζει. Ψηφίζει για  την ανάδειξη της Βουλής και της Εκτελεστικής Εξουσίας,  που θα εγκρίνει, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης.

Ο ίδιος προεξοφλεί ότι  θα μείνει στην εκλογική κούρσα:  «Έχουμε κάνει το καθήκον μας και θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε το δημόσιο συμφέρον».

Υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον  αν  αποδυναμωθεί το κόμμα του και κυρίως αν χάσει τις εκλογές; Ή μήπως το κόμμα πρέπει να θυσιαστεί στην  υπόθεση ενός προσώπου ;

 Όσο σκληρό και αν ακούγεται  δεν νοείται  ότι οι εκλογές θα γίνουν για να  δικαιωθεί, ένας πρώην υπουργός. Γίνονται για να δικαιωθεί ο πολιτικών αγώνας της Δημοκρατικής Παράταξης να ηττηθεί   ο Μητσοτάκης και η ολέθρια κυβέρνησή του. Αυτή -πρέπει να -είναι η αιχμή της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι δικαστικές αποφάσεις δεν εξισορροπούνται με εκλογικά αποτέλεσμα. Απλώς –όπως επισημαίνει  και ο Καρελιάς- αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις εκλογές, νομιμοποιείται να τον αποκαταστήσει.

 Όπως συνέβη με τον Δημήτρη Τσοβόλα, τον οποίο καταδίκασε, επίσης αδίκως, ένα άλλο Ειδικό Δικαστήριο, επί ενός άλλου Μητσοτάκη.

Αυτή η πλειοψηφία όμως , δεν θα υπάρχει αν ο ΣΥΡΙΖΑ στοιχηθεί πίσω από τον Παππά και μετατρέψει την  προεκλογική καμπάνια του σε συνηγορία υπέρ του.   Δεν είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε  το δημοφιλέστερο στέλεχός του.

Ότι είχε να πει το κόμμα το είπε. Ο Αλέξης Τσίπρας πολύ σωστά του συμπαραστάθηκε ως θύμα  πολιτικής δίωξης- που στην ουσία στέφεται εναντίον του,  ως αντιπάλου του Μητσοτάκη. Του οποίου ο στόχος δεν είναι να τιμωρηθεί ο Παππάς, αλλά να μην  ηττηθεί από τον Τσίπρα.

Από πολιτική και εκλογική άποψη ,δεν είναι  δυνατόν να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σημαία την – άδικη, αλλά νόμιμη- καταδίκη ενός στελέχους του.  Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές είναι να  πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση στη χώρα . Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.

Αν προτάξει ο ΣΥΡΙΖΑ την καταδίκη του Παππά  θα εξασφαλίσει συσπείρωση, αλλά προς τα κάτω . Στη μεγάλη θάλασσα του  εκλογικού σώματος , θα αποδυναμωθεί.

Συνεπώς πρώτος ο Νίκος Παππάς οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αποσύρει την υποψηφιότητά του.  Ετσι θα δείξει περίσσευμα πολιτικού θάρρους, θα τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια του Μητσοτάκη και θα  σταματήσουν οι ανοησίες ότι «κρατάει τον Τσίπρα».

Μόνο τυφλοί δεν βλέπουν ότι έχει στηθεί μια παγίδα, στην  οποία δεν πρέπει να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έπεσε και το 2019,  με την κυρία Ρένα Δούρου. Ουδείς θα μπορούσε να της καταλογίσει ποινική ευθύνη για την τραγωδία στο Μάτι. Αντίθετα να την τιμούσε, αν είχε  αναλάβει την αντικειμενική ευθύνη της, ως Περιφερειάρχης, παραιτουμένη. 

Οτι διεκδίκησε εκ νέου της Περιφέρεια  ήταν πλήγμα για τον  ΣΥΡΙΖΑ: Η  αποδοκιμασία της επηρέασε την τύχη του και στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν.

Ένα άλλο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του παλαιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Χρήστου Παπουτσή. Επί των ημερών του στο Υπουργείο Ναυτιλίας συνέβη το ναυάγιο του «Σαμίνα» στην Πάρο, με τους ογδόντα νεκρούς . Αν είχε παραιτηθεί- χωρίς να ακούει τον Σημίτη που τον απέτρεπε- σήμερα θα ήταν από τους πρωταγωνιστές στο δημόσιο βίο.

Μια τρίτη περίπτωση είναι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Μετά την  καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο εγκατέλειψε την πολιτική και δεν επιβάρυνε το κόμμα του.

Υπάρχει λοιπόν  μια  πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσει θετικά ο ίδιος ο Νίκος Παππάς: η αποχώρηση από τις εκλογές..  Προτού καταστεί  αδύνατη η συμμετοχή του. Όπως συνέβη με τον Θ. Ρουσόπουλο και τον Γ. Βουλγαράκη, των οποίων  η  καθυστερημένη παραίτηση  «σακάτεψε»  τον Καραμανλή.

 Η αξιοπρεπής αποχώρηση Παππά θα γίνει πολιτικό όπλο στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα.  Θα κονιορτοποιήσει την  ελεεινή καμπάνια Μητσοτάκη και θα κινήσει τα πράγματα προς την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ- στην οποία προσδοκούν εκατομμύρια πολίτες..

 Αν ο  πρώην υπουργός δηλώνει απρόθυμος,  το κόμμα του θα αναγκαστεί να διαλέξει ανάμεσα στην άδικη ήττα και την απομάκρυνσή του.