Γιόρτασαν την άνοδο σε κατηγορία παίζοντας Σαίξπηρ! «Οι παίκτες μπορεί να χάσουν μια προπόνηση, αλλά πρόβα ποτέ»
Χθες η Εστερσουντ ταξίδεψε στο Γκέφλε και το απόγευμα αντιμετώπισε την ομώνυμη ομάδα για την 5η αγωνιστική της Αλσβένσκαν, της σουηδικής Α’ κατηγορίας. Είθισται η επόμενη ημέρα κάθε αγώνα να αφιερώνεται στην ξεκούραση, έστω κι αν υπάρχει άμεση υποχρέωση, το ματς της Τετάρτης με την Ερεμπρού. Οι παίκτες, όμως, και ο προπονητής Γκρέιαμ Πότερ εκμεταλλεύονται το ρεπό τους για να δώσουν ραντεβού στο… θέατρο της μικρής τους πόλης. Όχι για να παρακολουθήσουν μια παράσταση, αλλά για να… ετοιμάσουν το δικό τους έργο, που θα το παρουσιάσουν το Νοέμβριο! Ποδοσφαιριστές και… ηθοποιοί μαζί; Ακούγεται φαιδρό, αλλά είναι απολύτως αληθινό. Και εφικτό, όπως αποδεικνύουν τα αποτελέσματα! Με αυτή την τακτική, άλλωστε, η Εστερσουντ που συμπληρώνει φέτος μόλις 20 χρόνια ζωής, κατάφερε να κερδίσει τρεις ανόδους σε πέντε χρόνια κι από τις ερασιτεχνικές τοπικές κατηγορίες να παίζει για πρώτη φορά μαζί με τη Μάλμε, τη Γκέτεμποργκ, την ΑΙΚ και όλα τα μεγάλα ονόματα του σουηδικού ποδοσφαίρου.
Κι αν φανταστείτε ότι οι ποδοσφαιριστές επιλέγουν κάποια «εύκολα» θεατρικά έργα για να βγάλουν προς τα έξω το υποκριτικό τους ταλέντο, είστε πολύ γελασμένοι! Μόνοι τους αποφάσισαν το 2012 να «ανεβάσουν» το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ, με το οποίο γιόρτασαν την άνοδό τους από την 3η κατηγορία στη Σουπερέταν. Η άνοδος του 2015 στην Αλσβένσκαν γιορτάστηκε μ’ ένα πολύ απαιτητικό έργο, μια σύγχρονη διασκευή της «Λίμνης των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι, όπου απαιτούσε ανάμεσα στ’ άλλα και κινήσεις μπαλέτου!
Τίποτα, βέβαια, δεν γίνεται τυχαία… Ο πρόεδρος του συλλόγου Ντάνιελ Κίντμπεργκ δηλώνει φανατικός θεατρόφιλος και είναι ο σημαντικότερος χορηγός του θεάτρου στη μικρή του πόλη των 45.000 κατοίκων, την «πόλη των ανέμων» όπως την αποκαλούν οι κάτοικοί της, στα βόρεια της χώρας, στις παρυφές του Αρκτικού Κύκλου. Αυτός λέγεται ότι έριξε πρώτος την ιδέα στον προπονητή Γκρέιαμ Πότερ, ο οποίος συμφώνησε με ενθουσιασμό και, όπως φαίνεται, τον μετέφερε στους παίκτες του. Τέτοιον ενθουσιασμό είχε, που… ανέλαβε ο ίδιος την σκηνοθεσία των έργων, όπως έχει και το γενικό πρόσταγμα στο γήπεδο! «Οι παίκτες μπορεί να χάσουν μια προπόνηση όταν είναι άρρωστοι, αλλά πρόβα δεν χάνουν ποτέ», λέει με περηφάνεια ο 40χρονος Πότερ, πτυχιούχος κοινωνικών επιστημών από το πανεπιστήμιο του Λιντς με υποτροφία που του πλήρωσε η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία!
Ως παίκτης αγωνίστηκε σε αρκετές ομάδες, ανάμεσά τους στις Στόουκ, Σαουθάμπτον και Γουέστ Μπρομ, πριν κλείσει την καριέρα του στη Μάκλσφιλντ. Πήρε το πτυχίο του κι αμέσως ασχολήθηκε με την εθνική πανεπιστημιακή ποδοσφαιρική ομάδα της Αγγλίας. Το πόστο αυτό το άφησε το 2011, όταν πείστηκε να αναλάβει την Εστερσουντ, η οποία τότε βρισκόταν στην τοπική 4η κατηγορία της Σουηδίας. Οι ιδέες του ταίριαξαν αμέσως με αυτές του προέδρου Κίντβαλ. Ο ίδιος βλέπει το ποδόσφαιρο σαν κομμάτι της κοινωνίας, σαν κομμάτι της πόλης. Αμέσως αποφάσισε να συμμετέχει με την ομάδα στα κοινά, διοργανώνοντας μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις.
Δεν έχασε: Το μικρό γηπεδάκι της Εστερσουντ (6.000 θέσεων) γέμιζε εβδομάδα με την εβδομάδα και τις τελευταίες δύο σεζόν είναι ασφυκτικά γεμάτο. Ο κόσμος ξέρει να αναγνωρίζει τις αξίες. Η θεατρική παράσταση για τον Πότερ παίζει διπλό ρόλο, έναν για την ομάδα κι έναν για την πόλη. «Είναι το αγχολυτικό μας», παραδέχεται. «Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του αγώνα, οι παίκτες έχουν κάτι άλλο να συζητήσουν. Γνωρίζουν καλύτερα ο ένας τον άλλο, μαθαίνουν να μοιράζονται τα προβλήματά τους, έρχονται πιο κοντά. Γίνονται ομάδα. Αυτό έχει αποτέλεσμα και στο γήπεδο».
Τις τελευταίες δύο χρονιές στη Σουπερέταν η Εστερσουντ ήταν η ομάδα με τις περισσότερες ασίστ στην κατηγορία… Όσο για τον κόσμο… «Θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε που για επτά μήνες βρίσκονται μαζί μας στην εξέδρα», λέει ο Πότερ. « Θα μπορούσαμε, βέβαια, στο τέλος κάθε σεζόν να δίνουμε ένα φιλικό παιχνίδι, αλλά προτιμήσαμε το θέατρο. Είναι κάτι που όλοι οι παίκτες το θέλουν, και μάλιστα στην έναρξη της σεζόν, όταν αποφασίζουμε τι θα ετοιμάσουμε, με πιέζουν να τους δοκιμάσω σε όλο και πιο δύσκολα έργα».
Η ανταπόκριση του κόσμου είναι εξαιρετική. Τον πρώτο χρόνο είχε προγραμματιστεί μόνο μία παράσταση, αλλά το θέατρο των 483 θέσεων αποδείχτηκε πολύ… μικρό για να στεγάσει τις καλλιτεχνικές φιλοδοξίες των ποδοσφαιριστών. Η διασκευή της «Λίμνης των Κύκνων» παίχτηκε επτά φορές (!) και σταμάτησε διότι κάποιοι ξένοι παίκτες έφυγαν για τις διακοπές τους… Εκεί εκτίμησε ο Πότερ και το… σουηδικό εκπαιδευτικό σύστημα. «Είναι απίστευτο πόσο υψηλού επιπέδου συζήτηση μπορείς να κάνεις για την τέχνη μ’ έναν ποδοσφαιριστή!» Όλοι όταν τελειώνουν το σχολείο ξέρουν πολλά για την κλασική λογοτεχνία, την ζωγραφική, τη μουσική. Οι πιο ενθουσιώδεις «μαθητές», όμως, είναι οι Αφρικανοί της ομάδας, ειδικά ο Νιγηριανός Αλχατζί Γκέρο και ο Γκανέζος Σάμουελ Μενσά, που έδειξαν και εξαιρετικές χορευτικές ικανότητες στη «Λίμνη των Κύκνων»…
Αργύρης Παγαρτάνης
*Δημοσιεύεται στη Live Sport και αναδημοσιεύτηκε στις 24 Απριλίου 2016 στο Harddog με τίτλο «Ποδοσφαιριστές στο θέατρο»
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.