Ο κρατικός τηλεοπτικός σταθμός του Μπουρούντι βρισκόταν σε αναβρασμό το βράδυ του Σαββάτου. Οι δημοσιογράφοι ασχολούνταν με το θέμα της ημέρας, τη λιποταξία δέκα ανώτερων αξιωματικών του στρατού και της αστυνομίας, οι οποίοι διαφωνούν με το καθεστώς του προέδρου Νκουρουνκίζα και προτίμησαν να φύγουν στην Τανζανία από το να μεταφερθούν στη φυλακή και να χάσουν την ελευθερία τους, αν όχι τη ζωή τους.
Και ξαφνικά… άλλαξε το θέμα. Η Φρανσίν Νιγιονσάμπα κατέκτησε το αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο στα 800 μ. στην κούρσα του Ρίο. Η επικαιρότητα στράφηκε εκεί. Μίλησε η αθλήτρια, ο προπονητής της, ο υπουργός των σπορ, μέχρι και ανακοίνωση από τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Τρόπος του λέγειν δημοκρατίας.
Αυτά δεν γίνονται ούτε στην Ουζουμπούρου. Κλασική ελληνική ατάκα για όσους έχουν βαρεθεί να μας συγκρίνουν με την Ουγκάντα.
Μπορεί το «Ουζουμπούρου» να ακούγεται εξόχως ποιητικότερο και πιο άγνωστο, πλην όμως έχει τις ρίζες του στην πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Μπουρούντι, την Μπουζουμπούρα. Για να διαπιστώσουμε ότι αυτά που βιώνουμε εμείς ως ελληνική πραγματικότητα γίνονται και παραγίνονται και στην «Ουζουμπούρου». Και η συνέχεια είναι πολύ οικεία και στο ελληνικό κοινό. Η Νιγιονσάμπα, την ώρα της δόξας της, κάνει δηλώσεις σε τοπικούς δημοσιογράφους και καταφέρεται με σκληρές εκφράσεις κατά της ομοσπονδίας στίβου της χώρας. Καταγγέλλει ότι την άφησαν αβοήθητη. «Εδώ στο Ρίο έμαθα ότι η ομοσπονδία παίρνει κάθε χρόνο πολλά χρήματα από την ΙΑΑΦ, την παγκόσμια ομοσπονδία. Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Εγώ δεν έχω πάρει τίποτα. Αν υπάρχει κάποιος αθλητής του Μπουρούντι που έχει πάρει έστω κι ένα φράγκο, ας το πει. Νομίζω ότι δεν θα βρεθεί κανένας».
Να, που γίνονται και στην Ουζουμπούρου. Δεν περνάει πολλή ώρα και υπάρχει ανακοίνωση από το υπουργείο των σπορ. Ο υπουργός συγχαίρει την αθλήτρια για την τεράστια επιτυχία και εύχεται αυτή η νίκη να ενώσει το λαό του Μπουρούντι. Στη συνέχεια αρχίζει να παραθέτει τι έκανε το υπουργείο για την ανάπτυξη των σπορ στη χώρα σε συνθήκες πολύ δύσκολες, εν μέσω εμφύλιας διαμάχης που βρίσκεται μία… τρίχα πριν επεκταθεί σε πόλεμο. Και κλείνει η ανακοίνωση με την επισήμανση ότι ο κυρίαρχος λαός του Μπουρούντι ξέρει ποιος ενεργεί για το καλό της χώρας και ποιος εναντίον της. Κάπως έτσι, λοιπόν, το μόλις δεύτερο μετάλλιο στην ιστορία του Μπουρούντι στους Ολυμπιακούς Αγώνες πέρασε στην ιστορία. Η Νιγιονσάμπα θα γίνει δεκτή το πρωί της Τρίτης με μεγάλες τιμές στην Μπουζουμπούρα, όπου κοστουμαρισμένοι αξιωματούχοι και πολιτικοί θα στριμώχνονται ποιος θα βγει την καλύτερη πόζα μαζί με το μετάλλιο.
Προτάσεις
Η Νιγιονσάμπα είχε υπονοήσει στο παρελθόν ότι δέχεται προτάσεις να πάρει τη γαλλική υπηκοότητα και να τρέχει για τη Γαλλία. Αυτοί που την πίεσαν περισσότερο είναι οι άνθρωποι της Nike, της εταιρίας αθλητικών ειδών που τη στηρίζει. Της εξήγησαν πόσο μεγαλύτερη θα είναι η χορηγία της αν απευθύνεται στο γαλλικό κοινό και όχι στο μπουρουντιανό. Η κοπέλα αρνήθηκε να ενδώσει στα λεφτά. Υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν αγοράζονται.
Η ένταση που δεν εκτονώνεται
Το Μπουρούντι είναι μια μικρή σε έκταση χώρα της Αφρικής, η δίδυμη αδελφή της πολύπαθης Ρουάντα στα βόρεια. Έχει σχεδόν την ίδια σύνθεση πληθυσμού, οι κυρίαρχες φυλές είναι οι Χούτου και οι Τούτσι, που δεν χωνεύονται μεταξύ τους εδώ και 500 χρόνια και είναι δύσκολο να τα βρουν, αλλά ακόμα πιο δύσκολο να χωριστούν μετά από αιώνες κοινής συμβίωσης. Μια έρευνα του ινστιτούτου του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια έδειξε ότι το Μπουρούντι είναι η λιγότερο… ευτυχισμένη χώρα για το 2016. Στον πληθυσμό, που μόλις ξεπερνάει τα δέκα εκατομμύρια, φταίνε τα πάντα: Η φτώχεια, η ανεργία, οι λίγες ευκαιρίες, η διαφθορά της κυβέρνησης… Οι κάτοικοι βλέπουν τι έγινε στη Ρουάντα πριν από μερικά χρόνια και λένε ότι βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Το χειρότερο είναι ότι στο Μπουρούντι υπάρχει ένταση που δεν έχει εκτονωθεί ακόμα.
Από τύχη το πρώτο χρυσό
Το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία του Μπουρούντι ήλθε από καθαρή τύχη. Η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της τη δεκαετία του 1960 από το Βέλγιο, ωστόσο η Ολυμπιακή της επιτροπή έγινε δεκτή στη ΔΟΕ μόλις το 1993 και οι πρώτοι Αγώνες που συμμετείχε ήταν αυτοί της Ατλάντα το 1996. Μια κατάφορη αδικία για τον Ντιεντονέ Κβιζέρα, τον αθλητή της χώρας που είχε πολλές διακρίσεις στο αγώνισμα των 1.500 μέτρων, αλλά θεωρούνταν πια μεγάλος για να συμμετέχει στους αγώνες, αφού ο Βενούστε Νιγιογκάμπο είχε πολύ καλύτερο χρόνο και το Μπουρούντι έπρεπε να εκπροσωπηθεί μόνο από έναν αθλητή. Ο Νιγιογκάμπο έκανε μια κίνηση ανθρωπιάς. Ανακοίνωσε ότι ο ίδιος θα συμμετείχε στο αγώνισμα των 5.000 μέτρων, που δεν είχε ξανατρέξει στη ζωή του σε τέτοιο επίπεδο, και άφηνε κενή τη θέση στα 1.500 για τον Κβιζέρα. Έτσι ευνοήθηκαν και οι δύο. Ο Κβιζέρα γιατί έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, συμμετείχε για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και ο Νιγιογκάμπο διότι μόλις με τρεις εβδομάδες προπόνηση στα 5.000 μέτρα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο μετά από μια τρελή κούρσα.
Αργύρης Παγαρτάνης
Μπορεί το «Ουζουμπούρου» να ακούγεται εξόχως ποιητικότερο και πιο άγνωστο, πλην όμως έχει τις ρίζες του στην πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Μπουρούντι, την Μπουζουμπούρα. Για να διαπιστώσουμε ότι αυτά που βιώνουμε εμείς ως ελληνική πραγματικότητα γίνονται και παραγίνονται και στην «Ουζουμπούρου». Και η συνέχεια είναι πολύ οικεία και στο ελληνικό κοινό. Η Νιγιονσάμπα, την ώρα της δόξας της, κάνει δηλώσεις σε τοπικούς δημοσιογράφους και καταφέρεται με σκληρές εκφράσεις κατά της ομοσπονδίας στίβου της χώρας. Καταγγέλλει ότι την άφησαν αβοήθητη. «Εδώ στο Ρίο έμαθα ότι η ομοσπονδία παίρνει κάθε χρόνο πολλά χρήματα από την ΙΑΑΦ, την παγκόσμια ομοσπονδία. Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Εγώ δεν έχω πάρει τίποτα. Αν υπάρχει κάποιος αθλητής του Μπουρούντι που έχει πάρει έστω κι ένα φράγκο, ας το πει. Νομίζω ότι δεν θα βρεθεί κανένας».
Να, που γίνονται και στην Ουζουμπούρου. Δεν περνάει πολλή ώρα και υπάρχει ανακοίνωση από το υπουργείο των σπορ. Ο υπουργός συγχαίρει την αθλήτρια για την τεράστια επιτυχία και εύχεται αυτή η νίκη να ενώσει το λαό του Μπουρούντι. Στη συνέχεια αρχίζει να παραθέτει τι έκανε το υπουργείο για την ανάπτυξη των σπορ στη χώρα σε συνθήκες πολύ δύσκολες, εν μέσω εμφύλιας διαμάχης που βρίσκεται μία… τρίχα πριν επεκταθεί σε πόλεμο. Και κλείνει η ανακοίνωση με την επισήμανση ότι ο κυρίαρχος λαός του Μπουρούντι ξέρει ποιος ενεργεί για το καλό της χώρας και ποιος εναντίον της. Κάπως έτσι, λοιπόν, το μόλις δεύτερο μετάλλιο στην ιστορία του Μπουρούντι στους Ολυμπιακούς Αγώνες πέρασε στην ιστορία. Η Νιγιονσάμπα θα γίνει δεκτή το πρωί της Τρίτης με μεγάλες τιμές στην Μπουζουμπούρα, όπου κοστουμαρισμένοι αξιωματούχοι και πολιτικοί θα στριμώχνονται ποιος θα βγει την καλύτερη πόζα μαζί με το μετάλλιο.
Προτάσεις
Η Νιγιονσάμπα είχε υπονοήσει στο παρελθόν ότι δέχεται προτάσεις να πάρει τη γαλλική υπηκοότητα και να τρέχει για τη Γαλλία. Αυτοί που την πίεσαν περισσότερο είναι οι άνθρωποι της Nike, της εταιρίας αθλητικών ειδών που τη στηρίζει. Της εξήγησαν πόσο μεγαλύτερη θα είναι η χορηγία της αν απευθύνεται στο γαλλικό κοινό και όχι στο μπουρουντιανό. Η κοπέλα αρνήθηκε να ενδώσει στα λεφτά. Υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν αγοράζονται.
Η ένταση που δεν εκτονώνεται
Το Μπουρούντι είναι μια μικρή σε έκταση χώρα της Αφρικής, η δίδυμη αδελφή της πολύπαθης Ρουάντα στα βόρεια. Έχει σχεδόν την ίδια σύνθεση πληθυσμού, οι κυρίαρχες φυλές είναι οι Χούτου και οι Τούτσι, που δεν χωνεύονται μεταξύ τους εδώ και 500 χρόνια και είναι δύσκολο να τα βρουν, αλλά ακόμα πιο δύσκολο να χωριστούν μετά από αιώνες κοινής συμβίωσης. Μια έρευνα του ινστιτούτου του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια έδειξε ότι το Μπουρούντι είναι η λιγότερο… ευτυχισμένη χώρα για το 2016. Στον πληθυσμό, που μόλις ξεπερνάει τα δέκα εκατομμύρια, φταίνε τα πάντα: Η φτώχεια, η ανεργία, οι λίγες ευκαιρίες, η διαφθορά της κυβέρνησης… Οι κάτοικοι βλέπουν τι έγινε στη Ρουάντα πριν από μερικά χρόνια και λένε ότι βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Το χειρότερο είναι ότι στο Μπουρούντι υπάρχει ένταση που δεν έχει εκτονωθεί ακόμα.
Από τύχη το πρώτο χρυσό
Το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία του Μπουρούντι ήλθε από καθαρή τύχη. Η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της τη δεκαετία του 1960 από το Βέλγιο, ωστόσο η Ολυμπιακή της επιτροπή έγινε δεκτή στη ΔΟΕ μόλις το 1993 και οι πρώτοι Αγώνες που συμμετείχε ήταν αυτοί της Ατλάντα το 1996. Μια κατάφορη αδικία για τον Ντιεντονέ Κβιζέρα, τον αθλητή της χώρας που είχε πολλές διακρίσεις στο αγώνισμα των 1.500 μέτρων, αλλά θεωρούνταν πια μεγάλος για να συμμετέχει στους αγώνες, αφού ο Βενούστε Νιγιογκάμπο είχε πολύ καλύτερο χρόνο και το Μπουρούντι έπρεπε να εκπροσωπηθεί μόνο από έναν αθλητή. Ο Νιγιογκάμπο έκανε μια κίνηση ανθρωπιάς. Ανακοίνωσε ότι ο ίδιος θα συμμετείχε στο αγώνισμα των 5.000 μέτρων, που δεν είχε ξανατρέξει στη ζωή του σε τέτοιο επίπεδο, και άφηνε κενή τη θέση στα 1.500 για τον Κβιζέρα. Έτσι ευνοήθηκαν και οι δύο. Ο Κβιζέρα γιατί έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, συμμετείχε για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και ο Νιγιογκάμπο διότι μόλις με τρεις εβδομάδες προπόνηση στα 5.000 μέτρα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο μετά από μια τρελή κούρσα.
Αργύρης Παγαρτάνης
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.