Ολα γύρω μου είναι τόσο όμορφα. Σε μια μικρή πόλη της Ισπανίας, μεσημέρι του 2019, κάτω απ’ τον καλοκαιρινό ήλιο και μία λεπτή σκιά από φοινικιές. Σκέφτομαι αν είμαι απολύτως γραφική με τον χοντρό καφετί τόμο των εκδόσεων Γκοβόστη, με την διεθνώς αναγνωρίσιμη φάτσα του συγγραφέα στο χέρι, με τις απερίγραπτες σημειώσεις μου για το καλό και το κακό, το Θεό και άλλα γκόθικ και μελοδραματικά, πλάι στα σύνεργα του τουρισμού μου, μπύρες και αντηλιακό. Μήπως είμαι χίπστερ; Κι από την άλλη, τι να διαβάσει κανείς το καλοκαίρι, αν όχι κάτι χοντρό;
Το βιβλίο παραλίας οφείλει να είναι χοντρό. Ο αργός χρόνος κοντά στη θάλασσα, το στρίμωγμα κάτω από μία παχιά σκιά, τα θορυβάκια της καλοκαιρινής νύχτας, είναι ιδανικές συνθήκες για να διαβάσει κανείς τους μεγάλους. Για να νιώσεις πραγματικά Αννα Καρένινα (αν υποτεθεί πως έχεις αυτή τη διαστροφή), χρειάζεται να μπεις σ’ έναν κόσμο που ξεδιπλώνεται αργά. Το καλοκαίρι, τα τοπία του, οι ώρες, έχουν τον χώρο για κάτι τέτοιο.
Ο Μπαλζάκ είναι απείρως απολαυστικός και απορώ που δεν θεωρείται ανάγνωσμα ξαπλώστρας. Ο Τολστόι είναι εθιστικός, ό,τι πρέπει για ολονυχτία στο μπαλκόνι με ανεμιστήρα.
Ενα από τα Σαββατοκύριακα του Ιουλίου μια φίλη σ’ ένα εξοχικό διάβαζε το Πόλεμος και Ειρήνη. Δοκίμαζε τέτοια αναγνωστική ταραχή που ένιωθε μια απόσταση από τα πράγματα. Σαν να μην την αφορούσε ακριβώς ο κόσμος. Σαν να είχε ερωτευτεί το βιβλίο και ό,τι είναι εκτός βιβλίου να το άκουγε ή να το έβλεπε πίσω από ένα πέπλο. Είναι μία κατάσταση απόλυτης διανοητικής ηδονής, ένα μασάζ του μυαλού. Πότε άλλοτε μπορεί κανείς να πετάξει το κινητό βαθιά στον πάτο της τσάντας με τα είδη θαλάσσης, να φάει Τουργκένιεφ για πρωινό και να δει τον κόσμο πίσω από ένα τέτοιο πέπλο;
Φέτος το καλοκαίρι έπιασα το Virgin in the Garden της A.S. Byatt (ετοιμάζεται και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις). Όπως και στην Εμμονή (σε μετάφραση Κατερίνας Σχινά) η συγγραφέας επιδίδεται σ’ ένα διανοητικό παιχνίδι με τους αναγνώστες και τους χαρακτήρες της, όλο βροχερά τοπία, κρυφοφανερούς έρωτες και σιγανές ματιές στη ματαιοδοξία καλλιτεχνών, ακαδημαϊκών και υποστηρικτών τους. Εχει κάτι απολαυστικά σαδιστικό η γραφή της.
Είναι βασανιστικό και ερεθιστικό αναγνωστικά να ακουμπάς μέσα απ’ το βλέμμα της συγγραφέως τα κρέατα στη βιτρίνα του κρεοπωλείου σχεδόν ένα ένα, τις υφές των ρούχων, τα περίτεχνα ακριβά αντικείμενα του συλλέκτη. Σε καλεί να συμμετάσχεις σε ένα ερωτικό και διανοητικό κυνηγητό. Σαν να βγαίνεις ραντεβού με μια υπερμορφωμένη ασέξουαλ, σαν να θέλει και να μη θέλει να σού χαρίσει πραγματικά την προσοχή της, σαν να σου υπόσχεται αναγνωστικές επιβραβεύσεις που κάπως πρέπει να τις κερδίσεις μέσα απ’ τις σελίδες. Η Byatt παίρνει φόρα να πει για έναν ερωτικό τρίγωνο ή για καταπιεσμένες ερωτικές επιθυμίες στην ασήμαντη επαρχία με την οποία καταπιάνεται και μετά το κόβει, ασχολείται με τα λουλούδια, με σκέψεις της περί αισθητικής που τίποτα περιττό δεν έχουν, αλλά που γεμίζουν τις γραμμές γύρω από το ξεδίπλωμα της ερωτικής της ιστορίας και μετά επανέρχεται, όλο λαχτάρα και αποφασιστικότητα και ξαναξεκινάει την καταγραφή της περιπέτειας της απώθησης και της έλξης, της ερωτικής επιθυμίας.
** Διαβάστε εδώ το (πολύ ωραίο) κείμενο της Βίβιαν Στεργίου στην Καθημερινή.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.