🔎Ας πάμε ένα ταξίδι στην Κολομβία, όπου συμβαίνουν όλα αυτά. Στην επαρχία Αντιόκια, στα βορειοδυτικά της χώρας, όπου πρωτεύουσα είναι το διαβόητο Μεντεγίν με τα κοκαϊνο-καρτέλ του. Για την ακρίβεια, θα ταξιδέψουμε περίπου 80 χλμ. ανατολικά από το Μεντεγίν. Εκεί θα βρούμε ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο, έναν τεράστιο γρανιτένιο μονόλιθο, που βρίσκεται ανάμεσα στις πόλεις Γκουαταπέ και Ελ Πενιόλ.
🔎 Εδώ τελειώνουν τα ξεκάθαρα κι αρχίζουν τα μπερδεμένα. Ακόμα και το όνομα αυτού του τουριστικού αξιοθέατου μπερδεμένο είναι. Αλλού το λένε «El Penon de Guatape», δηλαδή «Το Κατσάβραχο του Γκουαταπέ»! Κι αλλού «La Piedra de El Penol», δηλαδή «ο Βράχος του Πενιόλ». Ένας βράχος, δύο ονόματα δηλαδή. Μύλος.
🔎Γιατί αυτή η διαμάχη; Για το χρήμα, φυσικά. Από τότε που αυτός ο τεράστιος βράχος (ύψους 220 μέτρων) έγινε αξιοποιήσιμος τουριστικά, οι ντόπιοι κατάλαβαν ότι μπορούν να βγάλουν πολλούς παράδες, με πολλούς τρόπους. Αλλά αντί να τα συμφωνήσουν μεταξύ τους, θέλουν να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου. Συμβαίνουν κι αλλού, λοιπόν.
Τον προσκυνούσαν...
Ας το πάρουμε από την αρχή. Πριν φτάσουν στην περιοχή οι Ισπανοί κονκισταδόρες, οι κατακτητές, οι ντόπιοι κάτοικοι (που ανήκαν στην φυλή Ταχάμι) ζούσαν ειρηνικά μεταξύ τους. Τον βράχο, που σύμφωνα με τους γεωλόγους βρίσκεται εκεί για 65 εκατομμύρια χρόνια (!), τον έβλεπαν ως κάτι θεϊκό και τον προσκυνούσαν σαν κατοικία των πνευμάτων. Λόγω της λείας επιφάνειας, όμως, κανείς δεν μπορούσε να σκαρφαλώσει στην κορυφή του.
🔎Οι Ισπανοί έφτασαν στην περιοχή το 1714. Θαύμασαν το βράχο μεν, αλλά τον άφησαν στην ησυχία του. Απλά ονόμασαν την περιοχή Γκουαταπέ, από την λέξη των ντόπιων που σημαίνει «βράχος και νερό». Κι όταν γράφουμε την περιοχή, εννοούμε ό,τι είχε σχέση με την περιοχή, από τον βράχο μέχρι τον ποταμό που κυλούσε εκεί, αλλά και την πόλη, που θεμελιώθηκε το 1811. O οικισμός Ελ Πενιόλ υπήρχε ήδη, ήταν μεγαλύτερος (ακόμα είναι), αλλά βρισκόταν πιο μακριά από τον βράχο, που εξελίχθηκε σε κομβικό σημείο της περιοχής. Οι κάτοικοι του Ελ Πενιόλ, πάντως, θεωρούσαν την περιοχή δική τους.
🔎Επί δεκαετίες οι κάτοικοι του Μεντεγίν γνώριζαν για τον βράχο, αλλά κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να ταξιδέψει ως εκεί για να τον δει. Πόσο μάλλον τουρίστες. Ακόμα και σήμερα, που η τουριστική κίνηση έχει αυξηθεί κατά πολύ στην Κολομβία, τα ταξίδια στο Μεντεγίν είναι απ’ αυτά που χαρακτηρίζονται «περιπετειώδη». Η περιοχή παρέμεινε αναξιοποίητη, με τους κατοίκους να ασχολούνται με την καλλιέργεια καφέ, την εκτροφή αγελάδων και ένα μικρό ορυχείο χρυσού. Και την κόκα, βέβαια, οι παράνομοι.
Η ανάβαση που κράτησε πέντε μέρες...
Στοιχεία για το αν κατάφερε να ανέβει κανείς στην κορυφή από τους παλιούς δεν υπάρχουν. Η φυλή των Ταχάμι ξεκληρίστηκε, αλλά από την προφορική παράδοση δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Ιστορικά, λοιπόν, ο πρώτος που αναφέρεται ως «κατακτητής» του βράχου είναι ο Λουίς Εδουάρδο Βιγιέγκας Λόπεζ, στις 16 Ιουλίου 1954. Η ανάβαση κράτησε πέντε ολόκληρες μέρες! Σε κάθε βήμα του έπρεπε να καρφώνει ατσάλινα καρφιά στο γρανίτη για να προχωράει, οι προεξοχές είναι ελάχιστες.
🔎(Σημείωση: Σήμερα, στην κορυφή του βράχου ανάμεσα στα άλλα υπάρχει κι ένα άγαλμα του Λόπεζ, φιλοτεχνήθηκε μόλις το 2008).
🔎Ο Λόπεζ αποδείχτηκε διορατικός επιχειρηματίας, εκτός από ικανός ορειβάτης. Βλέποντας την εξαιρετική θέα από την κορυφή, κατάλαβε ότι μπορούσε να το «πουλήσει» το πράγμα ως τουριστικό αξιοθέατο. Έτσι, διαπραγματεύτηκε και «αγόρασε» τον βράχο από τον δήμαρχο του Γκουαταπέ. Ο οποίος τότε νόμιζε ότι τον έπιασε κορόιδο, αφού τόσο ο βράχος, όσο και η γύρω περιοχή είναι απολύτως ακατάλληλα για καλλιέργεια.
🔎Βάλθηκε να λαξεύει το βράχο ο Λόπεζ και τα συνεργεία του και τελικά έφτιαξαν μια σειρά από σκάλες. Συνολικά 708 είναι τα σκαλοπάτια που πρέπει να ανέβει κανείς αν θέλει να φτάσει στην κορυφή του βράχου. Ο Λόπεζ τοποθέτησε ένα κιόσκι στην αρχή της σκάλας και απαιτούσε εισιτήριο για όποιον ήθελε να ανέβει.
🔎(Σημείωση: Και σήμερα το «εισιτήριο ανάβασης» είναι 25.000 κολομβιανά πέσος, δηλαδή περίπου 6 ευρώ).
🔎Εκεί ξεκίνησε και η διαμάχη. Φωνάζανε οι κάτοικοι του Ελ Πενιόλ, με ποιο δικαίωμα πουλήσατε εσείς το βράχο; Δικός σας είναι; Τότε ήταν που του έδωσαν το δικό τους όνομα. Τα πράγματα, όμως, δεν άλλαξαν, η κεντρική κυβέρνηση της Κολομβίας είχε σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθεί απ’ αυτό.
Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του θέματος, ένα από τα πολλά που θα βρείτε στο μπλογκ ΓΕΩγραφίδα του Αργύρη Παγαρτάνη. Δημοσιεύτηκε με τίτλο «Δύο πόλεις μαλώνουν για έναν βράχο από γρανίτη». Πώς και γιατί μετακινήθηκε μερικά χιλιόμετρα ολόκληρη πόλη για χάρη του βράχου, τι υπάρχει πλέον στην κορυφή του, οι πωλήσεις γρανιτένιων κομματιών του σε τουρίστες, η απόπειρα κατοίκων να βάψουν μια πλευρά του και πώς απετράπη κ.ά.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.