🔎Την φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο κάπου θα την έχετε πετύχει, δεν μπορεί. Ακόμα κι αν δεν ασχολείστε με τη γεωγραφία. Είναι δορυφορική και δείχνει τα δύο νησιά με το ίδιο όνομα, τον Μεγάλο Διομήδη που ανήκει στη Ρωσία και τον Μικρό Διομήδη που ανήκει στις ΗΠΑ. Και στη μέση την Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας (International Date Line), που δημιουργεί αυτό το απίστευτο: Όταν στο νησί του Μικρού Διομήδη είναι μεσάνυχτα, στον Μεγάλο Διομήδη είναι 9 το βράδυ της… επόμενης μέρας!
🔎Σκαρφαλωμένα στον απώτατο βορρά του Ειρηνικού, με πολύ δύσκολες συνθήκες λόγω του φοβερού κρύου που κάνει εκεί, τα νησιά άργησαν να ανακαλυφθούν. Οι κάτοικοί τους ήταν πάντα λιγοστοί. Ο πρώτος που ανέφερε την ύπαρξη των νησιών αυτών ήταν Ρώσος εξερευνητής-τυχοδιώκτης, ο Σεμιόν Ντέζνεφ, ήδη από το 1648.
🔎Αυτός, όμως, που τα έβαλε στο χάρτη ήταν ο Βίτους Μπέριγκ, o μεγάλος Δανός εξερευνητής που δρούσε για λογαριασμό της Ρωσίας και του Μεγάλου Πέτρου. Αν θυμίζει κάτι το όνομα στους παλιούς, που έμαθαν γεωγραφία από τους άτλαντες, δεν κάνετε λάθος: Η θάλασσα γύρω από τα νησιά και το πέρασμα στο βορρά, εκεί που πάνε να ενωθούν η Ασία με την Βόρεια Αμερική, λέγεται Βερίγγειος Πορθμός.
🔎Ο Μπέριγκ, που λέτε, έβαλε πόδι πάνω στα νησιά αυτά στις 16 Αυγούστου 1728, την ημέρα που η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει τον Άγιο Διομήδη. Οπότε, τι πιο βολικό από το να τα ονομάσει έτσι; Βεβαίως οι ιθαγενείς Ινουπιάτ συνέχισαν να τα ονομάζουν αλλιώς στη δική τους γλώσσα, ενώ και στους ρωσικούς και αμερικανικούς χάρτες αργότερα εμφανίστηκαν με άλλα ονόματα. Αν μπείτε τώρα στο Google Maps και ζουμάρετε εκεί, θα δείτε ότι ο Μεγάλος Διομήδης αναφέρεται στα ρωσικά ως Νησί Γκβόζντεφ. Κι αυτό, επειδή τέσσερα χρόνια μετά τον Μπέριγκ, ένας άλλος Ρώσος εξερευνητής, ο Μιχαήλ Γκβόζντεφ, τα’ βαλε στο σωστό σημείο του χάρτη, με γεωγραφικό μήκος και πλάτος.
Οι κυνηγοί αρκούδων και η Ρωσο-Αμερικανική Εταιρεία
Από εκείνη τη χρονιά, το 1732, ξεκίνησε η επέκταση της Ρωσίας στις ακτές της Αλάσκας. Με υποτυπώδεις οικισμούς, στους οποίους ξεχειμώνιαζαν κυνηγοί αρκούδων, ταράνδων και φαλαινών. Ο ίδιος ο Μπέριγκ θεωρητικά «κατέκτησε» όλη αυτή την παγωμένη περιοχή (που σήμερα τη γνωρίζουμε ως Αλάσκα) για το όνομα της Ρωσίας. Και το 1799 ο τότε Ρώσος τσάρος Παύλος Α’ καθόρισε τα σύνορά της με διάταγμα, ειδοποίησε δηλαδή τις άλλες χώρες ότι τα σύνορα της αυτοκρατορίας του φτάνουν μέχρι τον 55ο παράλληλο και «δημιούργησε» την λεγόμενη Ρωσο-Αμερικανική Εταιρεία, η οποία είχε σκοπό να εκμεταλλευθεί ό,τι ήταν εκμεταλλεύσιμο σ’ εκείνη τη γη.
🔎Τις επόμενες δεκαετίες, βέβαια, οι Ρώσοι κατάλαβαν ότι εκτός από γούνες ο τόπος εκείνος δεν είχε να τους προσφέρει τίποτε άλλο. Τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Από τη στιγμή, λοιπόν, που απέκτησαν σύνορα με τη βρετανική αυτοκρατορία (μέσω του τότε βρετανικού Καναδά και της δικής τους ημι-κρατικής Εταιρείας του Κόλπου Χάντσον, που επεκτεινόταν περισσότερο στα δυτικά), ξεκίνησε ένας προβληματισμός. Τι θα γινόταν αν οι Βρετανοί έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση εκεί; Δεν υπήρχαν ούτε οχυρά, ούτε τόσες στρατιωτικές δυνάμεις για να προστατέψουν την περιοχή.
🔎Οπότε οι Ρώσοι άρχισαν να σκέφτονται σοβαρά να πουλήσουν την περιοχή. Το αποφάσισε τελεσίδικα ο τσάρος Αλέξανδρος Β’ το 1867. Σε ποιους, όμως; Οι Βρετανοί δεν ενδιαφέρονταν, είχαν τα δικά τους συμφέροντα. Οι Αμερικανοί; Μόλις είχαν βγει από έναν εμφύλιο πόλεμο. Δεν τους έπαιρνε για μεγάλα έξοδα, για να αγοράσουν μια παγωμένη περιοχή, χωρίς ίχνος οικονομικής εκμετάλλευσης (έτσι νόμιζαν).
🔎Ο τότε υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Ουίλιαμ Σιούαρντ ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις από αμερικανικής πλευράς. Σύντομα κατάλαβε ότι οι Ρώσοι ήθελαν να απαλλαγούν από την περιοχή, οπότε πρόσφερε μια εξευτελιστική τιμή: 36 σεντ το εκτάριο. Σύνολο, δηλαδή, 7,2 εκατομμύρια δολάρια της εποχής για μια έκταση 12 φορές όσο είναι η Ελλάδα (σε σημερινές τιμές τα τότε δολάρια «υπολογίζονται» σε 157 εκ. δολάρια. Και πάλι τζάμπα ήταν).
Μια αγορά νησιού σε τιμή ευκαιρίας!
Η συμφωνία έκλεισε και υπογράφηκε στις 30 Μαρτίου 1867. Η αμερικανική κοινή γνώμη, που δεν είχε ιδέα τι γινόταν, το πληροφορήθηκε κάποιες εβδομάδες αργότερα κι αντέδρασε με αγανάκτηση. Τόσα λεφτά για ένα παγόβουνο; Επί δεκαετίες η αγοραπωλησία αυτή γραφόταν στις εφημερίδες σαν «Seward’s Folly», δηλαδή «Η Ανοησία του Σιούαρντ»! Να ζημιώσει το αμερικανικό δημόσιό με τόσα λεφτά για μια άγονη και άχρηστη γη
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.