🔎Η Ευρώπη ζει μια προσπάθεια μεγάλης δύναμης (Ρωσίας) να ενσωματώσει εδάφη που θεωρεί δικά της επειδή εκεί ζουν ομόγλωσσοι και ομοεθνείς πληθυσμοί. Αυτή η προσπάθεια παραλληλίζεται με την προσπάθεια διεύρυνσης της ναζιστικής Γερμανίας με το αναγκαστικό Anschluss (την ένωση δηλαδή της ομόγλωσσης Αυστρίας) και την «απελευθέρωση» της γερμανόφωνης περιοχής της Σουδητίας από την Τσεχοσλοβακία.
🔎Οι ευρωεκλογές της Κυριακής 9 Ιουνίου έφεραν σε ακόμα πιο κεντρικό σημείο της πολιτικής σκηνής της Ευρώπης κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά του πολιτικού άξονα, αυτά που αποκαλούνται από υπερ-εθνικιστικά ή υπερ-συντηρητικά ως ακροδεξιά, μέχρι και νεοφασιστικά. Όλο αυτό το σκηνικό παραλληλίζεται, επίσης, με το πολιτικό σκηνικό του 1938, με τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης να έχουν ηγεσίες που είτε βρίσκονταν κοντά στο ναζιστικό καθεστώς, είτε το συμπαθούσαν, είτε προσπαθούσαν να συμβιώσουν μαζί του με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
🔎Ποιο ακριβώς, όμως, ήταν το πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη το 1938; Σίγουρα η σκέψη πάει στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, Στάλιν, τον Τσάμπερλεϊν και τον Φράνκο, αλλά δεν έχει υπάρξει καμία «μαζεμένη» καταγραφή ΟΛΩΝ των καθεστώτων της Ευρώπης εκείνη την περίοδο. Για να διαπιστώσουμε ποιο ακριβώς ήταν το σκηνικό σε μια περίοδο, η οποία μοιάζει πολύ μ’ αυτή που διανύουμε, σύμφωνα με τους αναλυτές.
🔎Έτοιμοι να κάνουμε μια βουτιά στην ιστορία; Θα το κάνουμε «γκρουπάροντας» τα κράτη με γεωγραφικά κριτήρια, έτσι βγαίνουν καλύτερα συμπεράσματα.
ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ
ΓΑΛΛΙΑ
🔎Από το 1936 είχε συσταθεί το Λαϊκό Μέτωπο, ουσιαστικά μια συμμαχία Σοσιαλιστών και Ριζοσπαστών (που είχαν άνετη πλειοψηφία 366 εδρών από τις συνολικά 608) αλλά με τη στήριξη και των κομουνιστών και μετριοπαθών κεντρώων βουλευτών. Η χώρα εκείνη τη χρονιά άλλαξε τρεις (!) πρωθυπουργούς: Τον Καμίλ Σοτάμπ μέχρι τις 13 Μαρτίου, τον εμβληματικό Λεόν Μπλουμ για λιγότερο από έναν μήνα (13 Μαρτίου-10 Απριλίου) και τον Εντουάρ Νταλαντιέρ να κλείνει αυτή τη σκυταλοδρομία.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
🔎Ο Αδόλφος Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα του (πλήρης ονομασία Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών) μπήκε στον πέμπτο χρόνο δικτατορικής διακυβέρνησης της χώρας (η βουλή είχε καταργηθεί το 1933). Έγιναν και… εκλογές στις 10 Απριλίου, με το Ράιχσταγκ (τη Βουλή) να στελεχώνεται από 814 μέλη του ναζιστικού κόμματος, του μοναδικού επίσημου. Είχε προηγηθεί στις 10 Μαρτίου η «ένωση» με την Αυστρία, ουσιαστικά η κατάκτηση της χώρας. Στις 29 Σεπτεμβρίου στο Μόναχο η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία συμφωνούν στην «ενσωμάτωση» της Σουδητίας, των γερμανόφωνων περιοχών της Τσεχοσλοβακίας, στο γερμανικό Ράιχ, ως το «τελευταίο βήμα υποχώρησης».
ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
🔎Ήταν ο δεύτερος χρόνος διακυβέρνησης της χώρας από τον πρωθυπουργό Νέβιλ Τσάμπερλεϊν, επικεφαλής μιας Εθνικής Κυβέρνησης συνασπισμού, η οποία στηριζόταν από Συντηρητικούς, Φιλελεύθερους και Εργατικούς βουλευτές, αλλά και ανεξάρτητους. Ο Τσάμπερλεϊν ήταν ιστορικός ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος.
Διαβάστε εδώ, στη ΓΕΩγραφίδα, το μπλογκ Γεωγραφίας και Ιστορίας του Αργύρη Παγαρτάνη, τη συνέχεια του θέματος. Ποια ήταν η πολιτική καρτάσταση το 1939 σε Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ουγγαρία, Τουρκία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.