Προσωπικά, όποτε σκέφτομαι καλοκαίρι το μυαλό μου τρέχει στον Αύγουστο. Δεν ξέρω γιατί αυτός ο μήνας μοιάζει να είναι ο μοναδικός του θέρους. Σα να πυκνώνεται εδώ, όλη η ουσία του καλοκαιριού, κάθε καλοκαιρινό νόημα, κάθε τι που αφορά το καλοκαίρι. Ίσως να φταίει που είναι ο μήνας των διακοπών. Οι σύγχρονοι άνθρωποι των πόλεων, τον έχουν αποδεσμεύσει από κάθε έννοια εργασίας και γι’ αυτό τον αγαπούν. Οι μέρες του είναι ένα μόνιμο πανηγύρι, μια γιορτή φωτισμένη από ήλιο και λουσμένη με θάλασσα. Ίσως, πάλι, επειδή «ο Αύγουστος πατάει στην άκρη του χειμώνα» όπως έλεγαν οι παλιοί, οι άνθρωποι συνειδητοποιούν με τον ερχομό του πως το καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του κι έτσι, αρπάζονται από πάνω του και τον αγκαλιάζουν με όλη τους τη δύναμη, για να τον χορτάσουν, να ρουφήξουν όλους τους χυμούς του, να ποτίσουν με αυτόν μέχρι και το τελευταίο τους κύτταρο, ώστε να κρατήσουν την ανάμνηση του σαν φυλακτό για το χειμώνα που έρχεται…
**Από το κείμενο της Μαίρης Βαβουράκη στο fractalart.gr, με τίτλο «Σκέψεις για τον μήνα Αύγουστο». Ολόκληρο εδώ.
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.